Το Outlandos d’Amour είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος Police, που κυκλοφόρησε στις 2 Νοεμβρίου 1978 από την A&M Records. Ανεβασμένο από την επιτυχία του lead single του, “Roxanne”, το Outlandos d’Amour έφτασε στο Νο. 6 του UK Albums Chart και στο Νο. 23 του Billboard 200. Το άλμπουμ γέννησε δύο επιπλέον singles που σημείωσαν επιτυχία: “Can’t Stand Losing You” και “So Lonely”.
Οι Police ανακάτεψαν ποπ, reggae και punk και δημιούργησαν έναν κατάδικό τους χαρακτηριστικό ήχο, με τραγούδια όπως τα “Roxanne”, “So Lonely”, “Can’t Stand Losing You” και “Next To You”.
Αν και το Outlandos d’Amour έλαβε ανάμεικτες κριτικές κατά την κυκλοφορία του, έκτοτε θεωρείται ένα από τα πιο δυνατά ντεμπούτο άλμπουμ. Το Rolling Stone το κατέταξε ως το 38ο καλύτερο ντεμπούτο άλμπουμ όλων των εποχών και το 428ο καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών.
Με προϋπολογισμό 1.500 λιρών που δανείστηκαν από τον μάνατζερ τους, Miles Copeland (αδελφό του ντράμερ Stewart), οι Police ηχογράφησαν το Outlandos d’Amour στα Surrey Sound Studios με διακοπτόμενο τρόπο σε διάστημα έξι μηνών, με το συγκρότημα να ηχογραφεί όποτε το στούντιο είχε ελεύθερο χρόνο ή ακυρώνονταν οι συνεδρίες άλλου συγκροτήματος.
Ο Miles επισκεπτόταν περιστασιακά το στούντιο κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων και αντιδρούσε σε όσα άκουγε από το συγκρότημα με έντονο χλευασμό. Ωστόσο, όταν άκουσε το “Roxanne” έμεινε έκπληκτος και πήγε την ηχογράφηση στην A&M Records την επόμενη μέρα, όπου έπεισε τη δισκογραφική εταιρεία να το κυκλοφορήσει ως one-off single. Αν και το single απέτυχε να κάνει chart, η A&M συμφώνησε να δώσει στο συγκρότημα μια δεύτερη ευκαιρία με το “Can’t Stand Losing You”. Αρχικά η A&M πρότεινε στο συγκρότημα να δημιουργήσει μια βελτιωμένη μίξη του τραγουδιού, αλλά μετά από πέντε προσπάθειες παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να βελτιώσει τη μίξη του συγκροτήματος και κυκλοφόρησε την αρχική μίξη για το single. Όταν έγινε η πρώτη επιτυχία του συγκροτήματος, η εταιρεία ενέκρινε γρήγορα την κυκλοφορία του μέχρι τότε ολοκληρωμένου άλμπουμ.
Ο Miles είχε αρχικά θελήσει να ονομάσει το άλμπουμ Police Brutality. Ωστόσο, αφού άκουσε το “Roxanne” και στη συνέχεια οραματίστηκε μια πιο ρομαντική εικόνα για το συγκρότημα, πρότεινε αντ’ αυτού το Outlandos d’Amour. Αυτός ο τίτλος ήταν μια ελεύθερη γαλλική μετάφραση του “Outlaws of Love”, με την πρώτη λέξη να είναι ένας συνδυασμός των λέξεων “outlaws” και “commandos” και το “d’Amour” να σημαίνει “της αγάπης”.
Το Outlandos d’Amour, ενώ ενσωματώνει reggae, pop και άλλα στοιχεία αυτού που θα γινόταν τελικά ο καθοριστικός ήχος του συγκροτήματος, κυριαρχείται από punk επιρροές. Αυτό είναι εμφανές στο εναρκτήριο κομμάτι “Next to You”, παρά το γεγονός ότι πρόκειται ουσιαστικά για ένα ερωτικό τραγούδι. Ο Stewart Copeland και ο κιθαρίστας Andy Summers αρχικά θεώρησαν ότι οι στίχοι δεν ήταν ούτε αρκετά επιθετικοί ούτε πολιτικοί για το ύφος τους εκείνη την εποχή, αλλά ο μπασίστας και τραγουδιστής Sting ήταν ανένδοτος στο να παραμείνει το τραγούδι ως είχε. Το “Next to You” περιλαμβάνει ένα σόλο slide κιθάρας από τον Summers, το οποίο ο Copeland αρχικά απέρριψε ως “old wave”.
Το δεύτερο κομμάτι είναι το επηρεασμένο από τη reggae “So Lonely”. Ο Sting έχει πει ότι χρησιμοποίησε το “No Woman, No Cry” του Bob Marley ως μουσική βάση για το τραγούδι, ενώ οι στίχοι ήταν “επηρεασμένοι” από το “Fool in Love”, ένα τραγούδι που είχε γράψει αρχικά για το προηγούμενο συγκρότημά του Last Exit. Το ίδιο το τραγούδι, που αναφέρεται σε κάποιον που είναι μόνος αφού του ράγισαν την καρδιά, θεωρήθηκε ειρωνικό από ένα μεγάλο μέρος των ακροατών του συγκροτήματος. Ο Sting διαφώνησε με αυτό το συναίσθημα, λέγοντας: “Όχι, δεν υπάρχει καμία απολύτως ειρωνεία. Από έξω μπορεί να φαίνεται λίγο περίεργο, να περιβάλλομαι από όλη αυτή την προσοχή και όμως να βιώνω το χειρότερο συναίσθημα μοναξιάς … αλλά το κάνω. Και ξαφνικά η προσοχή αποσύρεται μισή ώρα αργότερα. Είσαι τόσο απομονωμένος …”.
Το “Roxanne” γράφτηκε από τον Sting μετά την επίσκεψή του σε μια συνοικία με κόκκινα φανάρια κοντά στο ξενοδοχείο του συγκροτήματος στο Παρίσι. Οι Police είχαν μείνει εκεί τον Οκτώβριο του 1977 για να εμφανιστούν στο κοντινό Nashville Club. Ο τίτλος του τραγουδιού προέρχεται από το όνομα του χαρακτήρα του θεατρικού έργου Συρανό ντε Μπερζεράκ, μια παλιά αφίσα του οποίου κρεμόταν στο φουαγιέ του ξενοδοχείου. Ο Sting είχε αρχικά σχεδιάσει το τραγούδι ως bossa nova, αν και ο Στιούαρτ Κόπλαντ έχει πιστωθεί ότι πρότεινε την τελική ρυθμική του μορφή ως τανγκό. Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης, ο Στινγκ κάθισε κατά λάθος πάνω σε ένα πληκτρολόγιο πιάνου στο στούντιο, με αποτέλεσμα την ατονική συγχορδία και το γέλιο που διατηρείται στην αρχή του κομματιού. Οι Police ήταν αρχικά διστακτικοί για το τραγούδι, αλλά ο Μάιλς Κόπλαντ ενθουσιάστηκε αμέσως μόλις το άκουσε.
Τα υπόλοιπα δύο κομμάτια στην πρώτη πλευρά του άλμπουμ είναι το “Hole in My Life”, ένα άλλο τραγούδι με επιρροές από τη reggae από τον Sting, και το “Peanuts”, μια σύνθεση που έγραψαν ο Stewart Copeland και ο Sting για τον Rod Stewart. Οι στίχοι προορίζονταν ως έκφραση απογοήτευσης από την πλευρά του Sting προς το πρώην είδωλό του, για τον οποίο είπε “Ήμουν μεγάλος θαυμαστής του, αλλά κάτι του συνέβη. Ελπίζω να μην καταλήξω κι εγώ έτσι.” Έχοντας από τότε βιώσει και ο ίδιος τον τρόπο ζωής των διασημοτήτων, δήλωσε ότι δεν ταυτίζεται πλέον με το στιχουργικό περιεχόμενο του τραγουδιού και έχει αρχίσει να βλέπει τον Στιούαρτ υπό διαφορετικό πρίσμα.
Το “Can’t Stand Losing You” ξεκινά τη δεύτερη πλευρά του αρχικού LP. Γραμμένο και συντεθειμένο από τον Sting, το τραγούδι αναφέρεται σε έναν νεαρό εραστή που οδηγείται στην αυτοκτονία μετά από έναν χωρισμό. Σε μια συνέντευξη του 1993 στην εφημερίδα The Independent, περιέγραψε τους στίχους ως “νεανικούς”, λέγοντας ότι “η εφηβική αυτοκτονία … είναι πάντα λίγο αστείο”- ισχυρίστηκε επίσης ότι έγραψε τους στίχους σε μόλις πέντε λεπτά.
Το επόμενο κομμάτι, το “Truth Hits Everybody”, είναι ένα τραγούδι με επιρροές από το πανκ. Ακολουθεί το “Born in the 50s”, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς τη ζωή ως έφηβος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960. Το “Be My Girl-Sally” είναι ένα medley από ένα μισοτελειωμένο τραγούδι του Sting και ένα ποίημα του Andy Summers για μια φουσκωτή κούκλα. Αυτό οδηγεί στο ημι-οργανικό κλείσιμο, το “Masoko Tanga”, το μοναδικό τραγούδι του άλμπουμ που δεν έγινε βασικό στοιχείο των ζωντανών εμφανίσεων του συγκροτήματος.
Δύο άλλα τραγούδια από αυτές τις συνεδρίες αποκλείστηκαν από το Outlandos d’Amour, αλλά κυκλοφόρησαν ως B-sides για δύο από τα singles του: “Dead-End Job”, ένα τραγούδι που πιστώνεται σε ολόκληρο το συγκρότημα, στο B-side του “Can’t Stand Losing You”- και το “No Time This Time” του Sting, στο B-side του “So Lonely”. Το τελευταίο συμπεριλήφθηκε στη συνέχεια στο δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος Reggatta de Blanc.
