Στην πραγματικότητα, είναι σχεδόν αδύνατον να μιλήσεις για την Cyrus χωρίς να θυμηθείς τον Cyrus Two, έναν από τους, πολλούς, ιστορικούς Βρετανικούς ενισχυτές. Εμφανίστηκε το 1984 και γρήγορα συνοδεύτηκε από ένα πολυσυζητημένο, τότε, αξεσουάρ, το εξωτερικό τροφοδοτικό PSX.
Το PSX ήταν ένα δεύτερο, βαρύ σασί, που περιείχε, απλώς, ένα αναλόγως βαρύ γραμμικό τροφοδοτικό για το στάδιο ισχύος του ολοκληρωμένου, του οποίου, σε αυτή τη διαμόρφωση, η ισχύς εκτοξευόταν (με τα τότε δεδομένα) από τα 50W/8Ω στο κανάλι, στα 75W/8Ω και, αντιστοίχως, από τα 80W/4Ω στα 125W/4Ω. Το πιθανότερο ήταν ότι πέραν της καλύτερης οδήγησης ο χρήστης κέρδιζε και κάτι “κρυφό” αλλά σημαντικό. Ένα δυνατό και σταθεροποιημένο (με 317/337 και 10.000μF ανά πολικότητα) τροφοδοτικό για τα προενισχυτικά στάδια μόνο, αφού το εσωτερικό τροφοδοτικό του “Τwo” δεν φορτιζόταν πλέον από το στάδιο ισχύος.
Τα εξωτερικά τροφοδοτικά, υπήρξαν και παραμένουν μια πολύ ενδιαφέρουσα και σοβαρή προσέγγιση στον σχεδιασμό ενισχυτικών σταδίων τόσο για τεχνικούς λόγους -προσθέτουν, συνήθως ισχύ με ό,τι θετικό αυτό συνεπάγεται και απομακρύνουν μια ισχυρή πηγή θορύβου- όσο και για λόγους εμπορικούς, αν είναι προαιρετικά, καθώς δημιουργούν μια after market αγορά και λύνουν, πιθανώς, κάποια μικροπροβλήματα που προκύπτουν από την ανάγκη για οικονομία, ειδικά σε συσκευές όπου το κόστος είναι σοβαρός παράγοντας.
Ο Cyrus Two, σίγουρα, δεν ήταν η πρώτη συσκευή με εξωτερικό τροφοδοτικό. Μπορώ να σκεφτώ τουλάχιστον έναν, φανατικό όσο και σπεσιαλίστα του είδους, την Naim Audio, της οποίας τα εξωτερικά τροφοδοτικά ήταν σύγχρονα με τον ολοκληρωμένο της (τότε) Mission/Cyrus. Ήταν όμως από τις πρώτες προσιτές συσκευές που υιοθέτησαν αυτή την ιδέα, δημιουργώντας, μάλιστα, μια παράδοση που τηρείται μέχρι σήμερα. Η σειρά XR της Cyrus έχει το δικό της εξωτερικό τροφοδοτικό, το PSU-XR, μόνο που αυτό είναι πολύ πιο πολύπλοκο από την αρχική ιδέα, καθώς παρέχει τρεις διαφορετικές γραμμές τροφοδοσίας, με ξεχωριστή γείωση, έλεγχο από μικροεπεξεργαστή και δυνατότητα ρύθμισης των τάσεων σε 256 βήματα. Αναρωτιέμαι αν ο Farad Azima το είχε φανταστεί ποτέ αυτό…
To παρόν άρθρο, είναι από την Δημήτρη Σταματάκο και περιλαμβάνεται στο δωδέκατο τεύχος του YELLOWBOX._YB
