Handel and Haydn Society Orchestra/Harry Christophers
Έχοντας ολοκληρώσει το κύκλο των συμφωνιών του Παρισιού του Haydn, ο πάντα χαρισματικός Harry Christophers, διασχίζει το κανάλι της Μάγχης και καταπιάνεται αυτή τη φορά με τη συμφωνία Νο 99, που συγκαταλέγεται στη δεύτερη επίσκεψη του Haydn στο Λονδίνο. Σύμμαχος του δεν είναι εδώ η ορχήστρα που ίδρυσε και με την οποία έγινε διάσημος, η πασίγνωστη The Sixteen, αλλά η εξίσου κορυφαία Handel and Haydn Society Orchestra, με έδρα τη Βοστώνη, που ήδη συγκαταλέγεται στις καλύτερες chamber ορχήστρες της εποχής μας. Ο πλούσιος ήχος της ορχήστρας και ο γλυκιά, βελούδινη, ανθρώπινη αντιμετώπιση του έργου από τον Harry Christophers και την ορχήστρα του, θυμίζει περισσότερο τον πλούσιο ήχο της Concertgebouw υπό τον Colin Davis στις συμφωνίες του Haydn, παρά τον περισσότερο ελαφρύ, λεπτό και ίσως αποστεωμένο ήχο στον οποίο μας έχουν συνηθίσεις πολλές ορχήστρες δωματίου. Τη συμφωνία στο συγκεκριμένο CD, συνοδεύει η τελευταία λειτουργία του Haydn, η Harmoniemmesse, ενώ και εδώ αναδεικνύεται η ομορφιά, ο ηχοχρωματικός πλούτος και η έμπνευση του Haydn, με έξοχο παίξιμο από την ορχήστρα, ειδικά στα πολύ σημαντικά για το έργο ξύλινα πνευστά. Ωστόσο το έργο δεν απογειώνεται, αν και οι φωνές, σολίστες και χορωδία είναι όλοι άψογοι, όπως θα περιμέναμε ενδεχομένως από μια ζωντανή ηχογράφηση (η ηχογράφηση είναι στουντιακή), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στερείται σε ζωντάνια, θρησκευτικό αίσθημα και δέος, όπως οι πιο διάσημες εκτελέσεις του έργου. Η ηχογράφηση είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, με σωστές ισορροπίες μεταξύ σολίστ, χορωδίας και φωνών, και με πλούσια και λαμπερά ηχοχρώματα, χωρίς όμως να φτάνει την ανυπέρβλητη ποιότητα των καλύτερων audiophile εγγραφών των δύο αυτών έργων.
Η ανάλυση, δημοσιεύτηκε στο δεύτερο τεύχος του YELLOWBOX από τον Δημήτρη Ελευθερίου._
