Ο κιθαρίστας των ηλεκτρικών μπλουζ Melvin Taylor για 20 χρόνια ηχογραφούσε σποραδικά σόλο άλμπουμ, πριν καταλήξει στο “Dirty Pool”, με το οποίο απέκτησε και τη φήμη που του άξιζε. Το άλμπουμ είχε γίνει ήδη hit στην Ευρώπη, όταν άρχισε να παίζει στα φημισμένα blues κλαμπ του Σικάγο. Σιγά-σιγά και με την αξία του, κέρδισε την θέση του ως ισότιμο ταλέντο μεταξύ των γιγάντων της μουσικής, όπως οι Otis Rush, Albert King και Stevie Ray Vaughan.
Ενώ οι πρώτοι δίσκοι, όπως ο “Melvin Taylor Plays the Blues For You” επιδεικνύουν μια εξίσου εκπληκτική πλευρά της jazz, ο Taylor ξεφεύγει στο Wes Montgomery με επιρροές από τους Luther Allison / Jimi Hendrix και δημιουργεί το τρίο Melvin Taylor και τη Slack Band στα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Το ομότιτλο τραγούδι του δεύτερου άλμπουμ, το”Dirty Pool”, θυμίζει περισσότερο τα ηλεκτρικά μπλουζ του Τέξας των Vaughan και Johnny Winter, παρά τη γλυκιά soul του Σικάγο, του Buddy Guy.
Πράγματι, τρία κομμάτια σε αυτήν την κυκλοφορία του 1997, συμπεριλαμβανομένου του “Dirty Pool”, ήταν μελωδίες του Stevie Ray Vaughan. Ενώ άλλα κομμάτια, όπως το “Kansas City” και το “Floodin” In California “, έχουν μία προσέγγιση που θυμίζει περισσότερο Τέξας. Ο ήχος της κιθάρας όμως του Taylor είναι καθαρότερος από αυτόν των προγόνων του και τεχνικά, τους ξεπερνά, ενώ ο θυμός και η θλίψη των blues είναι άμεσα εμφανείς στο παίξιμό του.
Αυτός ο σπάνιος συνδυασμός επιρροών μεταφράζεται σε μια αργή μελωδία blues όπως στο σόλο του στο “Dirty Pool”, το οποίο μετά από επανειλημμένες ακροάσεις, μοιάζει μοναδικό.
Το “Too Sorry” είναι ένα καλό παράδειγμα του πόσο τιμά ο Taylor τον Jimi Hendrix, όταν περπατά στην περιοχή του, ενώ ο ρυθμός του είναι ό,τι καλύτερο έχει ακουστεί από την εποχή του Vaughan. Αν θέλετε αποδείξεις, ακούστε τα “I Ain’t Superstitious”, “Born Under A Bad Sign” και το funky “Telephone Song”.
Μεγάλη σημασία επίσης έχει ότι ο ντράμερ του Taylor, James Knowles, εναρμονίζεται πλήρως με τον ίδιο, ενώ ο Ethan Farmer στο μπάσο κρατάει καλά τα χαμηλά του ήχου. Το κομμάτι “Floodin’ In California ”θα μπορούσε να αποτελέσει εγχειρίδιο για το ηλεκτρικό blues, όσον αφορά το μπάσο. Όλα αυτά δείχνουν ότι η μπάντα είναι πολύ καλά δεμένη μεταξύ της.
Τα φωνητικά του Taylor σίγουρα δεν θα συγκρίνονται με αυτά των Wide-Brimmed – Hatted One, αλλά σίγουρα είναι πολύ καλά. Αν αποφασίσετε να ακούσετε αυτό το άλμπουμ, ετοιμαστείτε να απολαύσετε ένα από τα καλύτερα blues των τελευταίων δεκαετιών!
