Τα μικρά σε όγκο ηχεία έχουν πάντα μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Χρειάζεται, γιατί -εγγενώς- αποτελούν έναν συμβιβασμό μεταξύ του μικρού όγκου και της απόκρισης χαμηλά, γνωστά πράγματα αυτά. Το Petite Classic, βασίζεται σε μια αποδεδειγμένα καλή προσέγγιση, το επιτυχημένο Classic του 1991, αλλά, βεβαίως, απέχει πολύ από το αρχικό μοντέλο σε όλα τα επίπεδα.
Μπορεί η εταιρία που ίδρυσε ο Bob Surgeoner το 1989 να μην ανήκει στις πολυσυζητημένες, αλλά αυτό δεν σημαίνει, προφανώς, και πολλά πράγματα. Η Neat διαθέτει αυτή τη στιγμή μια αρκετά μεγάλη γκάμα μοντέλων που ξεκινά από την εισαγωγική σειρά Iota και μοιράζεται σε τέσσερις σειρές από τις οποίες η Ultimatum είναι η κορυφαία.
Αυτό που αποτιμά κανείς θετικά, βλέποντας τα προϊόντα της Neat, είναι ότι υπάρχει μια σχετική πολυφωνία στις σχεδιάσεις: Ο υποψήφιος αγοραστής θα βρει μοντέλα για τοποθέτηση σε βάση ή ράφι και μοντέλα δαπέδου, καμπίνες με φόρτιση bass reflex ή ισοβαρικές, καθαρόαιμα δίδρομα ή δυόμιση δρόμων, με ενσωματωμένο sub, σούπερ τουίτερ στο επάνω μέρος της καμπίνας και, γενικώς, είναι εμφανές ότι οι άνθρωποι δεν στερούνται φαντασίας ή/και τόλμης. Το κορυφαίο μοντέλο τους, με κωδικό XL10 που αντικατέστησε το πρώτο ηχείο της σειράς Ultimatum, το MF9 (έτος σχεδίασης 1999), είναι μια σχεδίαση τριών δρόμων, η οποία περιλαμβάνει δύο ισοβαρικούς θαλάμους και ισάριθμα bass reflex συντονισμένα σε διαφορετικές συχνότητες, με συνολικά εννέα μεγάφωνα.
Εκτός από τις “τακτικές” σειρές, η εταιρία διαθέτει και τη σειρά Classic, στην οποία ανήκουν νέες εκδόσεις παλαιότερων μοντέλων. Η Classic εγκαινιάστηκε με το Petite Classic 30th Anniversary Limited Edition, την περιορισμένη (σε 100 ζευγάρια) έκδοση ενός ηχείου που παρουσιάστηκε το 1991. Η έκδοση είχε, προφανώς, επιτυχία και η Neat παρουσίασε ένα “κανονικό”, νέο, Petite Classic, το μοντέλο που δοκιμάζουμε εδώ. Στη σειρά, περιλαμβάνεται ακόμη το Elite Classic (νέα έκδοση του μοντέλου Elite που παρουσιάστηκε το 2016) και αναμένεται το Mystique Classic, το οποίο δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη επισήμως.
Πόσο μικρό;
Ε, ναι. Το Petite Classic είναι, ακριβώς αυτό: Petite. Ένα κόμπακτ ηχείο για τοποθέτηση σε βάση ή σε κάποιο ράφι, με διαστάσεις μπάφλας 320×200 χιλιοστά (φανταστείτε μια επιφάνεια ελάχιστα μικρότερη από μια σελίδα Α4) το οποίο μπορεί να χωρέσει σχεδόν παντού, αν και -κατά τη γνώμη μου- θα πρέπει να το σεβαστείς και να μην το στριμώξεις σε γωνίες ή άλλα δύσκολα μέρη.
Φαινομενικά, είναι μια κλασική σχεδίαση δύο δρόμων, δύο μεγαφώνων με φόρτιση bass reflex. Γράφω “φαινομενικά” γιατί η Neat έχει βάλει λίγο “άποψη” στο bass reflex, το οποίο είναι διπλό, με αυλούς διαφορετικής διατομής, με τον μεγαλύτερο να μπορεί να μετατραπεί σε απεριοδικό, με την εισαγωγή ενός κυλίνδρου από αφρώδες υλικό. Η απεριοδική φόρτιση, στα χαρτιά, μπορεί να θεωρηθεί ως μια φόρτιση bass reflex η οποία, ωστόσο, παρουσιάζει αντίσταση (ή και το ανάποδο: Μια κλειστή καμπίνα με… διαρροές) και το βασικό της χαρακτηριστικό είναι ότι μειώνει την κορύφωση της αντίστασης του γούφερ, κάνοντας το ηχείο ευκολότερο στην οδήγηση (ειδικά από ενισχυτές με χαμηλό συντελεστή απόσβεσης) και επιτρέποντας στο γούφερ να αποδώσει καλύτερα γύρω από τη συχνότητα συντονισμού. Εδώ, φυσικά, δεν έχουμε απεριοδική φόρτιση αλλά, μάλλον, “ημι-απεριοδική” (δικός μου, αδόκιμος, όρος), αφού ο χρήστης μπορεί να φράξει μόνο έναν από τους αυλούς του reflex. H εταιρία, αναφέρει ότι για τα περισσότερα δωμάτια, πρέπει να χρησιμοποιείται το αφρώδες παρέμβυσμα, αλλά προτρέπει τον ιδιοκτήτη του ηχείου να κάνει τα πειράματά του.
Τα μεγάφωνα που χρησιμοποιούνται προέρχονται από την επετειακή έκδοση και είναι ένα τουίτερ AMT για την απόδοση των υψηλών συχνοτήτων (Air Motion Transformer, για την ιστορία, το αρχικό Petite βασιζόταν σε ένα συμβατικό τουίτερ θόλου) και ένα μιντ/γούφερ 150 χιλιοστών με κώνο από πολυμερές υλικό, το οποίο έχει προσμίξεις μετάλλου για την απόδοση των χαμηλών μεσαίων. To φίλτρο που οδηγεί τα μεγάφωνα είναι υλοποιημένο από υλικά υψηλής ποιότητας και περιλαμβάνει πηνία αέρα και πυκνωτές πολυπροπυλενίου. Η Neat υπερηφανεύεται για τη διαδικασία που χρησιμοποιεί στο ακουστικό tuning που κάνει στα ηχεία της, πιθανώς όχι αδίκως, καθότι ο ίδιος ο Surgeoner είναι μουσικός, επομένως, υποθέτουμε, εκπαιδευμένος ακροατής. Οι ακροδέκτες σύνδεσης του ηχείου με τον ενισχυτή είναι καλής ποιότητας, χωρίς να υποστηρίζουν διπλοκαλωδίωση.
Η καμπίνα του Petite έχει καλό φινίρισμα (μπορεί κάποιος να επιλέξει μεταξύ μαύρου “σαγρέ” και λευκού ματ) με κάποιες από τις ακμές να είναι στρογγυλεμένες. Δεν υπάρχει προστατευτικό πλέγμα για τα μεγάφωνα.
Στην πράξη…
Η αλήθεια είναι ότι το Petite θα βάλει σε πειρασμό πολλούς από τους ιδιοκτήτες του να το εξαφανίσουν από τον χώρο, τοποθετώντας το σε κάποιο ράφι, πολύ κοντά σε τοίχους ή άλλα όρια. Ωστόσο, οφείλω να τους ανακαλέσω στην τάξη, όλους αυτούς: Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ηχείο μικρών διαστάσεων, μεν, υψηλών απαιτήσεων δε, ρίξτε μια ματιά στην τιμή και θα συμφωνήσετε μαζί μου. Το λιγότερο που έχεις να κάνεις, λοιπόν, είναι να το τοποθετήσεις σε δύο καλής ποιότητας, σωστές βάσεις και να το απομακρύνεις από τους τοίχους. Η ίδια η Neat αναφέρει ως μια αρχική τοποθέτηση αυτήν που βάζει το ηχείο 30 εκατοστά από τον πίσω τοίχο και 60 από τους πλευρικούς, με toe-in περί τις 10 μοίρες. Υποθέτω ότι η σχετικά μικρή απόσταση του πίσω τοίχου “βοηθά” τα μικρό γούφερ και ότι η εταιρία έχει υπολογίσει την απόσταση αυτή με βάση αυτό το κριτήριο. Σε κάθε περίπτωση, ισχύει και ο εμπειρικός κανόνας ότι όσο πιο μακριά από τους τοίχους βρίσκεται το ηχείο τόσο καλύτερο sound stage μπορεί να φτιάξει. Επίσης, πειρασμός είναι να χρησιμοποιήσεις το ηχείο ως near field monitor, επειδή είναι μικρό. Χρειάζεται προσοχή εδώ, επειδή τα τουίτερ AMT έχουν μεγάλη αποκοπή στο κατακόρυφο επίπεδο, εκτός άξονα. Γενικώς, είναι καλό να τα ακούτε με τον άξονα του ηχείου στο επίπεδο των αυτιών σας.
Το πρώτο πράγμα που θα κερδίσει τη συμπάθειά σου, στην περίπτωση του Petite, είναι η διαφάνεια του και η ικανότητά του να δημιουργεί ακουστικές εικόνες στον χώρο. Με μια καλή ηχογράφηση, θα πάρεις αξιοσημείωτο ρεαλισμό στις θέσεις των οργάνων, στην αίσθηση του βάθους και στον αέρα της σκηνής. Το ηχείο εξαφανίζεται και αφήνει πίσω του ένα δυναμικό, γρήγορο και λεπτομερές άκουσμα, αποδίδοντας πολύ σωστά τη δυναμική αντίθεση, χωρίς να δείχνει ότι προσπαθεί ιδιαίτερα. Τούτων λεχθέντων, πρέπει να πάντοτε να θυμάσαι ότι το ηχείο είναι μικρό και προορίζεται για μικρούς χώρους και γεωμετρίες. Ακροάσεις στην περιοχή των 2m+ είναι εφικτές, με καλές δυνατότητες στάθμης, αλλά μην το παρακάνετε γιατί το γούφερ φτάνει κάποια στιγμή στα όριά του (παρά την αξιοσημείωτα μεγάλη διαδρομή του). Προσωπικά, προτίμησα την απεριοδική φόρτιση (με τα πώματα δηλαδή, όπως το προτείνει η Neat), η οποία ακούστηκε πιο σαφής, δεμένη και ελεγχόμενη.
Το ηχείο είναι ισορροπημένο, με την περιοχή των χαμηλών να είναι επαρκής για την περιγραφή συμβατικών κρουστών και του μπάσου του ρυθμικού μέρους. Αυτά δεν λείπουν καθόλου, και το ηχείο ακούστηκε δεμένο με καλό σώμα και γέμισμα, ευχάριστη αίσθηση ροής και σωστές αποσβέσεις. Αν το πρόγραμμα έχει μεγάλες απαιτήσεις σε χαμηλό (συνθ, μεγάλα έγχορδα) κόβει εμφανώς στο κατώτερο άκρο, αλλά με τρόπο πολιτισμένο, χωρίς να δημιουργεί την εντύπωση ό,τι κάτι λείπει (ενώ, βεβαίως, λείπει!). Πιθανώς το tuning με το αυτί του Surgeoner να έχει παίξει τον ρόλο του εδώ.
Από τα δυνατά του σημεία είναι η μεσαία περιοχή, η οποία ακούστηκε φωτεινή, ευχάριστη, στη σωστή απόσταση. Το ηχείο ακούστηκε όσο πρέπει “κοντινό”, έχοντας ένα ύφος πιο κοντά στο μόνιτορ και λιγότερο προς ένα ηχείο ατμοσφαιρικό, εντέχνως ασαφές, που κρατά τον ακροατή σε απόσταση. Παρά την εγγύτητα (και την πολύ καλή οριζόντια ανάλυση στην εικόνα), δεν θα κουράσει ποτέ και, ακόμη και με δύσκολο πρόγραμμα με σημαντική ενέργεια στη μεσαία περιοχή, δεν ακούστηκε προβολικό.
Ψηλά, φάνηκε να έχει έκταση, καλό αρμονικό πλούτο και πολύ σωστά χρονικά χαρακτηριστικά, με γρήγορα μέτωπα και σωστές αποσβέσεις γνωρίσματα που τα περιμένεις, είναι η αλήθεια, με δεδομένο τον τύπο του τουίτερ.
Συνοψίζοντας, έχουμε να κάνουμε με ένα ηχείο που φλερτάρει με την αισθητική του μόνιτορ, αλλά παραμένει ένα ηχείο για… σπίτι. Είναι ακριβές και γρήγορο, έχει ξεκούραστο χαρακτήρα και δεν “φωνάζει” ποτέ (μάλλον οφείλεται στο AMT) και διαχειρίζεται το χαμηλό εντυπωσιακά σωστά, όντας παρόν στο κομμάτι που μπορεί να αποδώσει και ευγενικά απόν στο κατώτερο μέρος του φάσματος, με έναν τρόπο που τιμά το συνολικό άκουσμα. Εξαιρετική επιλογή για ένα σύστημα υψηλών απαιτήσεων και μικρών διαστάσεων (όπου ένα ηχείο δαπέδου πιθανώς θα πνίγεται και θα δημιουργεί προβλήματα χαμηλά σε συνδυασμό με την ακουστική του χώρου), προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Overview
Neat Acoustics Petite Classic
Περιγραφή: Ηχείο Βάσης/Ραφιού
Δρόμοι/Μεγάφωνα: 2/2
Μεγάφωνα: 1x τουίτερ ΑΤΜ, 1x μιντ/γούφερ 150mm (κώνος από συνθετικό υλικό)
Φόρτιση: Bass reflex (διπλό)
Ευαισθησία: 87dBSPL/1W/1m
Αντίσταση: 6Ω (ονομαστική), 4Ω (ελάχιστη)
Διαστάσεις: 300x200x180 (mm, υxπxβ)
Βάρος: 7kg
Τιμή: €2475
Το review είναι από τον Δημήτρη Σταματάκο και περιλαμβάνεται στο εικοστό δεύτερο τεύχος του YELLOWBOX._yb
