Ο κιθαρίστας Πέτρος Σκούταρης, που έφυγε νωρίς από την ζωή, το 2004 στα 48 του, είχε κάνει αισθητή την παρουσία του, για πολλά χρόνια, στην ελληνική σκηνή. Πρωταρχικό μέλος των Sharp Ties στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο Σκούταρης είχε παίξει σε δίσκους του Παύλου Σιδηρόπουλου, του Γιώργου Ζήκα, του Χρήστου Κυριαζή, του Σταύρου Λογαρίδη, του Δημήτρη Πουλικάκου κ.ά., συμμετέχοντας, μέσα στα χρόνια στα σχήματα Free Level, 667 και Dubient. Μάλιστα οι εγγραφές του ως Free Level από το 1983-84 (σε συνεργασία με τον Γιώργο Θεοδωράκη) κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά μόλις πέρυσι σ’ ένα LP της εταιρείας Into the Light. Τώρα, το ίδιο label, μας προτείνει μερικές ανέκδοτες έως σήμερα εγγραφές του Σκούταρη, από το 2000, τέσσερις για την ακρίβεια, οι οποίες συγκεντρώθηκαν και αποτέλεσαν ένα mini-LP, το “Tropika”. Γι’ αυτές θα γράψουμε τώρα…
Η πρώτη σύνθεση έχει τον ίδιο τίτλο με το άλμπουμ, “Tropika”. Είναι μπιτάτη, χορευτική να την πούμε, διαθέτει γυναικεία φωνητικά, πλήκτρα, κιθάρες και κρουστά επίσης και θυμίζει γενικώς contemporary jazz από τα μέσα του ’80, προσανατολισμένη όμως ακόμη περισσότερο προς ένα εκλεπτυσμένο στυλ, που φέρνει στη μνήμη «ηχητικές περιοχές» της σειράς Café del Mar. Συμβατές δηλαδή μ’ έναν ήχο που ακουγόταν στα late 90s-early 00s, πολύ, σε καλοκαιρινά μπαρ της Ibiza ή της Κέρκυρας.
Το άλλο κομμάτι της πρώτης πλευράς, το “Attica” (συντεθειμένο και παρουσιασμένο από τον Πέτρο Σκούταρη, ο οποίος χειρίζεται προφανώς όλα τα όργανα), διαθέτει και ακουστική κιθάρα σε φάση… Ottmar Liebert, είναι περισσότερο jazzy, εμφανίζοντας επιρροές και από την συνθετική τεχνοτροπία του Pat Metheny. Ευχάριστο και καλοκαιρινό όπως λέμε, και όχι ιδιαιτέρως βαρυφορτωμένο, ακούγεται και σήμερα με ενδιαφέρον.
Τα υπόλοιπα δύο tracks (στην δεύτερη πλευρά πια), τα “Yusurum – Part I” και “Yusurum – Part II”, είναι διαφορετικά. Πρόκειται για δύο συνθέσεις του Μάνου Σκαραμαγκά, οι οποίες παρουσιάζονται από τους Σκαραμαγκά και Σκούταρη. Στα credits δεν διευκρινίζεται τι ακριβώς χειρίζεται ο κάθε μουσικός και γι’ αυτό δεν είμαστε απολύτως βέβαιοι αν ο Σκαραμαγκάς είναι ο πιανίστας των πολύ καλών The Damnation Project (που κινούνται σε progressive-metal διαδρομές). Anyway…
Το πρώτο «Γιουσουρούμ» είναι αρκετά tribal, ethnic-trance, με παράξενα φωνητικά, γρήγορο, funky, και άνετα θα μπορούσε να ξεχωρίσει, αν κυκλοφορούσε τότε σε κάποιο CD – στην εποχή όπου όλοι αυτοί οι πειραματισμοί γύρω από το ethnic είχαν πολύ μεγάλη πέραση και ακούγονταν παντού (σε σκηνές και δισκογραφία).
Σε τέτοια φάση, WOMAD να την πούμε, αλλά πιο αγριεμένο, κινείται και το δεύτερο «Γιουσουρούμ», που παραμένει πάντα ethnic-trance, με tribal κρουστά και φωνητικά, με funky γραμμή, αλλά και με πιο βαθιά, εδώ, dub και επαναληπτικά χαρακτηριστικά. Μονότονο κομμάτι, ό,τι πρέπει δηλαδή για trance καταστάσεις, που οπωσδήποτε κυοφορούν (και) μια ψυχεδελικότητα.
Μ’ αυτά τα δύο tracks, της δεύτερης πλευράς, το “Tropika” ανεβαίνει κατά πολύ σαν έκδοση, για να πλασαριστεί έτσι μεταξύ των ανέκδοτων ελληνικών «εκπλήξεων» της έως τώρα χρονιάς.
Επαφή: www.into-the-light.bandcamp.com
Η παρουσίαση είναι από τον Φώντα Τρούσα και βρίσκεται στο τέταρτο τεύχος του YELLOWBOX που κυκλοφορεί στα περίπτερα._YB
