Το κινητό τηλέφωνο άλλαξε τον κόσμο. Ήταν μια αληθινή επανάσταση, στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι επικοινωνούν, δίνοντας τους τη δυνατότητα, να επικοινωνούν μεταξύ τους ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος χωρίς τους περιορισμούς των καλωδίων. Το κινητό τηλέφωνο οδήγησε στη δημιουργία και την ανάπτυξη των νέων βιομηχανιών. Ωστόσο, υπάρχει από πίσω η αληθινή ιστορία της δημιουργίας του…
Υπάρχει λοιπόν ένα βιβλίο, “Cutting the Cord” που μιλάει για την ιστορία του κινητού τηλεφώνου. Επικεντρώνεται σε μια μάχη για τον έλεγχο του τρόπου επικοινωνίας των ανθρώπων, με τη συμμετοχή κυβερνητικών ρυθμιστικών αρχών, λόμπι, αστυνομίας, τεχνολογικών ανακαλύψεων και αποτυχιών. Στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας βρίσκεται ο Martin Cooper. Αυτό το βιβλίο περιγράφει πώς η “πρώιμη ζωή” του κινητού τηλεφώνου, επηρέασε τη δημιουργία του.
Οι αψιμαχίες της βιομηχανίας έγιναν πολιτικός πόλεμος στην Ουάσινγκτον, ένας αγώνας για να αποτρέψει μια μονοπωλιακή εταιρεία να κυριαρχήσει στις τηλεπικοινωνίες. Χωρίς το όραμα μιας μικρής ομάδας στη Motorola, τα τελευταία σαράντα χρόνια της ιστορίας θα ήταν διαφορετικά. Η ιστορία τους είναι εμπνευσμένη και διδακτική. Μετά από μια καριέρα είκοσι εννέα ετών στη Motorola, ο Cooper έγινε επιχειρηματίας, βοηθώντας τις εταιρείες να ασχολούνται με την επιτάχυνση της υιοθέτησης κινητών τηλεφώνων.
Η ιστορία του κινητού τηλεφώνου έχει πολλά να διδάξει για την καινοτομία, τη στρατηγική και τη διαχείριση. Αυτό το βιβλίο σχετίζεται επίσης με το όραμα του Cooper για το μέλλον των προσωπικών επικοινωνιών. Αυτή η ιστορία απέχει πολύ από την ολοκλήρωση. Έχουμε επιτύχει μόνο ένα μικρό μέρος των πιθανών επιπτώσεων του κινητού τηλεφώνου.
Η πρώτη τηλεφωνική κλήση από κινητό τηλέφωνο, έγινε στις 3 Απριλίου 1973, από τον ίδιο τον Martin Cooper.
Ο Martin Cooper είναι ένας Αμερικανός Μηχανικός, που πιστώνεται την εφεύρεση του πρώτου φορητού κινητού τηλεφώνου το 1973 ενώ εργαζόταν στη Motorola. Εκτός από το ότι είναι ο «πατέρας του κινητού τηλεφώνου», ο Cooper είναι επίσης το πρώτο άτομο στην ιστορία που έκανε μια κλήση από κινητό τηλέφωνο δημόσια.
Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το Κεφάλαιο 13!!! του νέου του βιβλίου Cutting the Cord με τίτλο «Πώς το κινητό αλλάζει τις ζωές», το οποίο είναι πλέον διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία καθώς και στο Διαδίκτυο.
“Το 2001, περίπου το 45% του πληθυσμού των ΗΠΑ είχε κινητό τηλέφωνο. Οι κάτοχοι κινητών συσκευών είχαν διπλασιαστεί τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια και είχε τετραπλασιαστεί τα προηγούμενα έξι. Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, τρομοκράτες κατέλαβαν αεροπλάνα και ξεκίνησαν επιθέσεις στη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον και την Πενσυλβανία. Σε τουλάχιστον ένα από τα αεροπλάνα, οι επιβάτες χρησιμοποίησαν κινητά τηλέφωνα για να επικοινωνούν με τα μέλη της οικογένειας στο έδαφος. Σε πολλές τοποθεσίες και περιπτώσεις, ωστόσο, οι τοποθεσίες κυψέλης δεν είχαν ακόμη εγκατασταθεί ή οι υπάρχουσες τοποθεσίες δεν είχαν την ικανότητα να πραγματοποιήσουν την ξαφνική αύξηση των κινητών τηλεφωνικών κλήσεων. Δεν ήταν δυνατή η επικοινωνία με πολλούς πρώτους ανταποκριτές και κυβερνητικούς υπαλλήλους, ακόμη και στο ενσύρματο δίκτυο.
Εκείνη τη φοβερή-αλλά και ιστορική για την εξέλιξη της ανθρωπότητας- μέρα, οι ραδιοφωνικοί δέκτες (τηλεειδοποιητές) – αυτό που πολλοί αποκαλούσαν ηχητικά σήματα – ήταν το βασικό μέσο, για το πώς διαδίδονται οι πληροφορίες σχετικά με τις επιθέσεις. Παρόλο που υπήρχαν τρεις φορές περισσότερα κινητά τηλέφωνα από τους τηλεειδοποιητές, οι συσκευές τηλεειδοποίησης χρησιμοποιούνταν ευρέως για επικοινωνία και προειδοποίηση ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των υψηλότερων επιπέδων της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Μεταξύ των υπαλλήλων του Λευκού Οίκου που ταξίδεψαν με τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους, «ο τηλεειδοποιητής του καθενός άρχισε να βγαίνει εκτός λειτουργίας» καθώς διαδίδεται η λέξη “τρομοκρατική επίθεση”. Δεν υπήρχαν τηλέφωνα στο Air Force One, έτσι ώστε να μεταφέρονταν πληροφορίες στον πρόεδρο όπου κι να βρισκόταν, ενώ παράλληλα προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έπρεπε να να κάνουν. Ο γραμματέας τύπου του Λευκού Οίκου, είχε έναν αμφίδρομο τηλεειδοποιητή, όχι ένα κινητό τηλέφωνο, που θα μπορούσε να στείλει και να λάβει μόνο μερικές προκαθορισμένες απαντήσεις. Ο προεδρικός συνοδός μπόρεσε να λάβει ενημερώσεις μόνο για τις επιθέσεις, μαζεύοντας τοπικά τηλεοπτικά σήματα καθώς το αεροπλάνο πετούσε. Στον Βόρειο Πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, οι τηλεειδοποιητές ήταν η κύρια πηγή ειδήσεων για όσους προσπαθούσαν να βγουν.
Αυτοί οι τηλεειδοποιητές, ήταν απόγονοι των πρώτων εθνικών συσκευών που η Motorola εισήγαγε τριάντα χρόνια νωρίτερα. Οι άνθρωποι θέλουν και πρέπει να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους – εύκολα, οικονομικά, συχνά αμέσως και, κατά τη διάρκεια έκτακτης ανάγκης, επειγόντως. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν οι τηλεειδοποιητές μας έμαθαν για συνεχή συνδεσιμότητα και το φορητό κινητό τηλέφωνο ήταν ακόμα ένα μακρινό όνειρο, όποιος προέβλεπε κάτι γι αυτό, θα ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.
Ποιος να το φανταζόταν ότι κάποια μέρα, κάθε άνθρωπος θα μπορούσε να δώσει έναν αριθμό τηλεφώνου, κατά τη γέννηση του.
Ποιος να φανταζόταν, ότι εάν κάποιος σας τηλεφωνούσε και δεν απαντούσατε, αυτό θα σήμαινε ότι είχατε πεθάνει. Στις 11 Σεπτεμβρίου, βιώσαμε τη σκοτεινή πλευρά αυτής της πρόβλεψης – όταν προσπαθώντας κάποιοι να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους ανθρώπους στα αεροπλάνα που έπεφταν, δεν απαντούσαν, με το φόβο να κυριαρχεί, ότι είχαν πεθάνει.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, πολλοί θα ήθελαν-και χρειάζονταν- ένα κινητό τηλέφωνο”.
Και συνεχίζει ο Martin Cooper…
“Αυτές οι εμπειρίες απέδειξαν μια αρχή της τεχνολογίας που διαμόρφωσε τις προοπτικές μου εδώ και δεκαετίες. Η απόδειξη της χρησιμότητας ενός προϊόντος έρχεται όταν οι χρήστες εξαρτώνται τόσο πολύ και προσκολλούνται σε αυτό, που δεν θα το εγκαταλείψουν, ανεξάρτητα από ελαττώματα ή αρνητικές επιπτώσεις. Το κινητό έχει αποδείξει αυτό πολλές φορές. Σε απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του 2014, ο Αρχηγός Τζον Ρόμπερτς έγραψε ότι τα κινητά τηλέφωνα «είναι πλέον τόσο διαδεδομένα και επίμονα κομμάτια της καθημερινής ζωής, ώστε ο εξωγήινος επισκέπτης από τον Άρη, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ήταν ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ανατομίας».
Αυτό που με εξέπληξε ήταν η ταχύτητα και το εύρος της υιοθέτησης. Δεν φαντάστηκα ότι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο θα είχαν τελικά πρόσβαση σε κινητά τηλέφωνα παρά σε τουαλέτες.
Στο ενημερωτικό δελτίο της Motorola σχετικά με το DynaTAC που δημιουργήθηκε για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τον Απρίλιο του 1973, είπαμε ότι «το φορητό τηλέφωνο έχει σχεδιαστεί για χρήση« εν κινήσει », όταν κάποιος βρίσκεται μακριά από το γραφείο ή το σπίτι, όπου δεν υπάρχουν διαθέσιμα συμβατικά τηλέφωνα». Πιστεύαμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν «εν κινήσει» τις περισσότερες φορές. Και αυτό είναι ακόμα πιο αλήθεια τώρα από ότι ήταν τότε.
Αφού τα κινητά τηλέφωνα έγιναν μια λειτουργική επιχείρηση, η σπίθα που εγώ και η ομάδα μου αναφλέξαμε δεν ανάβουν μεγάλο μέρος της οικονομικής κοινότητας της Motorola. Όταν ετοιμάσαμε τον προϋπολογισμό για την ανάπτυξη κινητών τηλεφώνων, ο Jim Caile, διευθυντής μάρκετινγκ μου, μου έδειξε μια πρόβλεψη για πωλήσεις φορητών κινητών τηλεφώνων. Συμφωνήσαμε ότι τα πρώτα τηλέφωνα θα κυκλοφορούσαν στην αγορά στα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ωστόσο, οι προβλεπόμενες ποσότητες παραγωγής κινητών συσκευών, ήταν εντυπωσιακά απογοητευτικές.
Ήξερα τι θα κόστιζε η μηχανική και τα υλικά που χρειάζονταν για την ανάπτυξη ενός κινητού τηλεφώνου. Το έκανα αρκετές φορές και υποτίμησα αυτές τις δαπάνες αρκετές φορές, για να είμαι αρκετά σίγουρος για τις εκτιμήσεις μου. Και ήξερα επίσης ότι δεν θα κάναμε ποτέ τους ηγέτες μας, να αγοράσουν ένα σχέδιο που θα πουλούσε πολύ λίγα κινητά τηλέφωνα για να πιστέψει αυτήν την επένδυση.
Κοίταξα ξανά την πρόβλεψη. “Διπλασιάστε όλες τις προβλέψεις πωλήσεων”, είπα στον Caile, “και ας δούμε αν μπορούμε να πουλήσουμε το σχέδιο.” Το έπραξε πιστά, και η διεύθυνση ενέκρινε.
Δεν ήμασταν τόσο μακριά στην πρόβλεψη πωλήσεων, αλλά αυτό έγινε μόνο επειδή, τα περισσότερα από τα πρώτα κινητά τηλέφωνα ήταν τηλέφωνα αυτοκινήτων. Το φορητό ήταν πολύ ακριβό. Μέχρι το 1990, η φορητή απόδοση και το μέγεθος του τηλεφώνου, έγιναν πιο πρακτικά και οι πωλήσεις αυξήθηκαν ραγδαία. Μέχρι τη δεκαετία του 2000, είχε αρχίσει η κατάρρευση των συνδρομητών ενσύρματου τηλεφώνου. Οι άνθρωποι δεν με πίστεψαν όταν προέβλεψα, στη δεκαετία του 1970, ότι το ενσύρματο τηλέφωνο θα ήταν, στο μακρινό μέλλον, παρωχημένο.
Motorola Vice President John F. Mitchell shows off the DynaTAC portable radio telephone in New York City in 1973
Ωστόσο, κανένας από εμάς στη Motorola δεν οραματίστηκε χαρακτηριστικά όπως κάμερες σε τηλέφωνα. Σε τελική ανάλυση, δεν υπήρχαν ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές το 1973, οπότε δεν ήταν καν στις προβλέψεις της τεχνολογικής δυνατότητας. Καθ ‘όλη τη δεκαετία του 1960, η Motorola υπήρξε ηγέτης στα τρανζίστορ και τα ενσωμάτωσε στα καταναλωτικά ηλεκτρονικά. Αυτό περιλάμβανε το DynaTAC, οπότε είχαμε την ιδέα ότι, για να βελτιώσουμε την απόδοση, τα κινητά τηλέφωνα θα περιλαμβάνουν όλο και περισσότερα τρανζίστορ. Αλλά σίγουρα δεν φανταζόμασταν ότι το κινητό θα γινόταν smartphone, ένας υπολογιστής από μόνος του.
Σχεδόν παγκοσμίως, οι προβλέψεις για τη χρήση και τη δημοτικότητα των κινητών τηλεφώνων ήταν κωμικά λανθασμένες.
Το 1984, το περιοδικό Fortune προέβλεπε ότι θα υπήρχαν ένα εκατομμύριο χρήστες κινητών τηλεφώνων στις Ηνωμένες Πολιτείες έως το 1989. Ο πραγματικός αριθμός ήταν 3,5 εκατομμύρια. Το 1994, οι σύμβουλοι υπολόγισαν ότι μέχρι το 2004, θα υπήρχαν περίπου εξήντα έως ενενήντα εκατομμύρια χρήστες κινητών τηλεφώνων παγκοσμίως. Ακόμη και το γενναιόδωρο περιθώριο σφάλματος που έδωσαν ήταν ανεπαρκές: ο πραγματικός αριθμός το 2004 ήταν 182 εκατομμύρια.
Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το ” Cutting the Cord ” του Martin Cooper, του εφευρέτη του πρώτου κινητού τηλεφώνου.
(Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο από το Amazon σε σκληρό εξώφυλλο-Hardcover- με 22,99 $ ή να το διαβάσετε ψηφιακά στο Kindle με 2,99 $)._ΥΒ
