Το “Chattanooga Choo Choo” είναι ένα τραγούδι του 1941 που γράφτηκε από τον Mack Gordon και συντέθηκε από τον Harry Warren. Αρχικά ηχογραφήθηκε ως big band/swing tune από τον Glenn Miller and His Orchestra και εμφανίστηκε στην ταινία Sun Valley Serenade του 1941. Ήταν το πρώτο τραγούδι που έλαβε χρυσό δίσκο, που παρουσιάστηκε από την RCA Victor το 1942, για πωλήσεις 1,2 εκατομμυρίων αντιτύπων.
Το τραγούδι ήταν ένα εκτεταμένο νούμερο παραγωγής στην ταινία Sun Valley Serenade της 20th Century Fox. Η ηχογράφηση του Glenn Miller, RCA Bluebird B-11230-B,Το Chattanoonga Choo Choo έγινε το Νο. 1 τραγούδι σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες στις 7 Δεκεμβρίου 1941, και παρέμεινε στο Νο. 1 για εννέα εβδομάδες στο Billboard Best Sellers chart.
Το τραγούδι ανοίγει με την μπάντα, που ακούγεται σαν ένα τρένο που βγαίνει από το σταθμό, με τις τρομπέτες και τα τρομπόνια να μιμούνται τη σφυρίχτρα του τρένου, πριν μπει το ορχηστρικό μέρος που παίζει δύο μέρη της κύριας μελωδίας. Ακολουθεί η φωνητική εισαγωγή τεσσάρων γραμμών πριν ακουστεί το κύριο μέρος του τραγουδιού.
Το κύριο τραγούδι ανοίγει με έναν διάλογο μεταξύ ενός επιβάτη και ενός λούστρου:
“Με συγχωρείς, αγόρι μου, αυτό είναι το Chattanooga Choo Choo;”
“Ναι, ναι, η γραμμή 29!”
“Αγόρι, μπορείς να μου γυαλίσεις τα παπούτσια”.
“Μπορείς να επιβιβαστείς στο Chattanooga Choo Choo Choo;”
“Έχω το εισιτήριό μου και μου περισσεύει μόνο ένα μικρό ποσό.”
Ο τραγουδιστής περιγράφει τη διαδρομή του τρένου, που ξεκινά από το σταθμό της Πενσυλβάνια στη Νέα Υόρκη και περνά από τη Βαλτιμόρη στη Βόρεια Καρολίνα πριν φτάσει στην Τσατανούγκα. Αναφέρει μια γυναίκα που γνώριζε από παλαιότερα στη ζωή του, η οποία θα τον περιμένει στο σταθμό και με την οποία σκοπεύει να εγκατασταθεί για τα καλά. Αφού τραγουδηθεί ολόκληρο το τραγούδι, η μπάντα παίζει δύο μέρη της κύριας μελωδίας ως ορχηστρικό, με τα όργανα να μιμούνται το “WHOO WHOO” του τρένου καθώς τελειώνει το τραγούδι.
Το τραγούδι 78 στροφών ηχογραφήθηκε στις 7 Μαΐου 1941 για την εταιρεία Bluebird της RCA Victor και έγινε το πρώτο που πιστοποιήθηκε ως χρυσός δίσκος στις 10 Φεβρουαρίου 1942, για 1.200.000 πωλήσεις. Η απομαγνητοφώνηση αυτής της τελετής βράβευσης μπορεί να ακουστεί στον πρώτο από τους τρεις τόμους των συλλογών “Legendary Performer” που κυκλοφόρησε η RCA τη δεκαετία του 1970. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ανακαλύφθηκε μια δισκάναλη ηχογράφηση ενός τμήματος του soundtrack του Sun Valley Serenade, η οποία επέτρεψε την ανακατασκευή μιας πραγματικής στερεοφωνικής εκδοχής της κινηματογραφικής παράστασης.
Η σύνθεση ήταν υποψήφια για Όσκαρ το 1941 για το καλύτερο τραγούδι από ταινία. Το τραγούδι πέτυχε την επιτυχία του εκείνη τη χρονιά, παρόλο που δεν μπορούσε να ακουστεί στο ραδιόφωνο του δικτύου για μεγάλο μέρος του 1941 λόγω του μποϊκοτάζ της ASCAP.
Το 1996, η ηχογράφηση του 1941 του “Chattanooga Choo Choo” από τον Glenn Miller and His Orchestra εισήχθη στο Grammy Hall of Fame.
Το τραγούδι γράφτηκε από την ομάδα των Mack Gordon και Harry Warren -υποτίθεται- ενώ ταξίδευαν με το τρένο Birmingham Special του Southern Railway. Αυτό ήταν ένα από τα τρία τρένα που εκτελούσαν δρομολόγια από τη Νέα Υόρκη μέσω Chattanooga. Το Tennessean συνέχισε για το Μέμφις, ενώ το Pelican συνέχισε για τη Νέα Ορλεάνη μέσω του Μπέρμιγχαμ. Ο Southern Railway εκτελούσε αυτά τα τρένα σε συνεργασία με τον Norfolk and Western Railway και τον Pennsylvania Railroad.
Στην αρχική ηχογράφηση της 7ης Μαΐου 1941 από τον Glenn Miller και την Ορχήστρα του στο Χόλιγουντ για την RCA Bluebird, ο τραγουδιστής ήταν ο Tex Beneke, ο οποίος συνοδευόταν από τους Paula Kelly, the Modernaires (φωνητικά), Billy May, John Best, Ray Anthony, R.D. McMickle (τρομπέτα), Glenn Miller, Jim Priddy, Paul Tanner, Frank D’Annolfo (τρομπόνι), Hal McIntyre, Wilbur Schwartz (κλαρινέτο, άλτο σαξόφωνο), Tex Beneke, Al Klink (τενόρο σαξόφωνο), Ernie Caceres (βαρύτονο σαξόφωνο), Chummy MacGregor (πιάνο), Jack Lathrop (κιθάρα), Trigger Alpert (μπάσο) και Maurice Purtill (τύμπανα). Η ενορχήστρωση ήταν του Jerry Gray.
