Ο Tom Verlaine (γεννημένος ως Thomas Miller, 13 Δεκεμβρίου 1949) είναι αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και κιθαρίστας. γνωστός ως frontman της Νεοϋορκέζικης ροκ μπάντας “Television”.
Ο Verlaine γεννήθηκε ως Thomas Miller στο Denville του New Jersey και μετακόμισε στο Wilmington του Delaware με την οικογένειά του σε ηλικία έξι ετών. Άρχισε να σπουδάζει πιάνο σε μικρή ηλικία, αλλά μεταπήδησε στο σαξόφωνο στο γυμνάσιο, αφού άκουσε έναν δίσκο του Stan Getz. Ο Verlaine αρχικά δεν εντυπωσιάστηκε από το ρόλο της κιθάρας τόσο στη ροκ μουσική όσο και στη τζαζ, και εμπνεύστηκε να ασχοληθεί με το όργανο μετά το άκουσμα του “19th Nervous Breakdown” των Rolling Stones κατά την εφηβεία του, οπότε και ξεκίνησε μια μακρά περίοδο πειραματισμών για να αναπτύξει ένα προσωπικό στυλ.
Ο Verlaine είχε επίσης ενδιαφέρον για τη συγγραφή και την ποίηση από νεαρή ηλικία. Ως έφηβος ήταν φίλος με τον μελλοντικό σύντροφο του συγκροτήματος και είδωλο του πανκ Richard Hell (Richard Meyers) στο Sanford School, ένα οικοτροφείο στο οποίο φοιτούσαν και οι δύο. Γρήγορα ανακάλυψαν ότι μοιράζονταν το ίδιο πάθος για τη μουσική και την ποίηση.
Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια, ο Verlaine (μαζί με τον Hell) κατάφερε να “δραπετεύσει” από το σχολείο και να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη. Τότε δημιούργησε το καλλιτεχνικό του όνομα, μια αναφορά στον Γάλλο συμβολιστή ποιητή Paul Verlaine. Αναφέρεται ότι το όνομα αυτό ήταν εμπνευσμένο από την αλλαγή του ονόματος του Bob Dylan και ήταν ένας τρόπος να αποστασιοποιηθεί από το παρελθόν του. Αυτός και ο Hell δημιούργησαν τους Neon Boys, προσλαμβάνοντας τον ντράμερ Billy Ficca. Οι Neon Boys διαλύθηκαν γρήγορα αφού δεν κατάφεραν να προσλάβουν δεύτερο κιθαρίστα, παρά τις ακροάσεις των Dee Dee Ramone και Chris Stein. Επανασχηματίστηκαν ως Television λίγους μήνες αργότερα, βρίσκοντας έναν κιθαρίστα στο πρόσωπο του Richard Lloyd, και άρχισαν να παίζουν σε σημαδιακά πανκ κλαμπ όπως το CBGB και το Max’s Kansas City. Το 1975, ο Verlaine έδιωξε τον Hell από το συγκρότημα για το αλλοπρόσαλλο παίξιμο και τη συμπεριφορά του, και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους single με τον Fred Smith να αντικαθιστά τον Hell. Ο Verlaine έβγαινε με την ποιήτρια και μουσικό Patti Smith όταν και οι δύο ήταν στην εκκολαπτόμενη punk σκηνή της Νέας Υόρκης. Οι Television κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ, το Marquee Moon και το Adventure, με μεγάλη αποδοχή από τους κριτικούς και μέτριες πωλήσεις πριν διαλυθούν τον Ιούλιο του 1978.
Ο Verlaine σύντομα κυκλοφόρησε ένα ομώνυμο σόλο άλμπουμ που ξεκίνησε μια δημιουργική σόλο καριέρα τη δεκαετία του 1980. Έγινε κάτοικος της Αγγλίας για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ως απάντηση στη θετική υποδοχή που είχε λάβει το έργο του εκεί και στην Ευρώπη γενικότερα. Στη δεκαετία του 1990 συνεργάστηκε με διάφορους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και η Patti Smith, και συνέθεσε μουσική για την ταινία Love and a .45. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι Television επανασχηματίστηκαν για να ηχογραφήσουν ένα στούντιο άλμπουμ (Television) και μια ζωντανή ηχογράφηση (Live at the Academy, 1992). Ο Verlaine κυκλοφόρησε το 2006 το πρώτο του νέο άλμπουμ μετά από πολλά χρόνια, με τίτλο Songs and Other Things.
Έχει φιλοξενηθεί ως κιθαρίστας σε πολλές κυκλοφορίες άλλων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένου του άλμπουμ Penthouse του συγκροτήματος Luna. Έπαιξε στο υποψήφιο για Grammy “Glitter in Their Eyes” της Patti Smith από το άλμπουμ της Gung Ho του 2000. Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Verlaine συνεργαζόταν με την κάποτε ερωτική σύντροφο Smith- τέσσερα χρόνια νωρίτερα, έπαιξε στο τραγούδι “Fireflies” από το άλμπουμ της Gone Again του 1996, ενώ στη δεκαετία του 1970 έπαιξε κιθάρα στο ντεμπούτο single της “Hey Joe” και στο “Break It Up” από το ντεμπούτο άλμπουμ της Horses. Συνυπογράφει επίσης το τελευταίο τραγούδι με τη Smith. Έπαιξε με τη Smith το 2005 σε μια συναυλία για την 30ή επέτειο του Horses στο σύνολό του, το οποίο κυκλοφόρησε αργότερα σε CD.
Είναι μέλος των Million Dollar Bashers, ενός supergroup στο οποίο συμμετέχουν επίσης οι μουσικοί των Sonic Youth Lee Ranaldo και Steve Shelley, ο κιθαρίστας των Wilco Nels Cline, ο μπασίστας του Bob Dylan Tony Garnier, ο κιθαρίστας Smokey Hormel και ο πληκτράς John Medeski. Η δουλειά τους εμφανίζεται στο πρωτότυπο soundtrack της ταινίας I’m Not There, μιας βιογραφικής ταινίας που αντικατοπτρίζει τη ζωή του Bob Dylan.
Το 2012, ο Verlaine συνεργάστηκε με τον πρώην κιθαρίστα των Smashing Pumpkins James Iha στο δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ Look to the Sky.
