Το Concerto for Group and Orchestra είναι ένα άλμπουμ των Deep Purple και της Royal Philharmonic Orchestra υπό τη διεύθυνση του Malcolm Arnold , ηχογραφημένο στο Royal Albert Hall του Λονδίνου, στις 15 Σεπτεμβρίου του 1969. Αποτελείται από ένα κοντσέρτο που συνέθεσε ο Jon Lord , με στίχους του Ian Gillan. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε βινύλιο τον Δεκέμβριο του 1969. Η αρχική παράσταση περιλάμβανε τρία επιπλέον τραγούδια των Deep Purple, τα ” Hush “, “Wring That Neck” και ” Child in Time “. Αυτά συμπεριλήφθηκαν σε μια κυκλοφορία του 2002.
Η παράσταση του 1969 ήταν από τους πρώτους συνδυασμούς ροκ μουσικής με πλήρη ορχήστρα.
Το Concerto for Group and Orchestra κυκλοφόρησε σε βινύλιο τον Δεκέμβριο του 1969 στις Ηνωμένες Πολιτείες ( από τη δισκογραφική Tetragrammaton ) και τον Ιανουάριο του 1970 στο Ηνωμένο Βασίλειο ( από τη Harvest ). Αυτές οι κυκλοφορίες περιείχαν μόνο το “Κοντσέρτο”, με την έκδοση από τη Harvest να είναι “σπασμένη” σε δύο μέρη. Αντίγραφα των αρχικών αμερικανικών εκδόσεων είναι σπάνια καθώς η Tetragrammaton χρεοκόπησε, ενώ το άλμπουμ ήταν ακόμα σε κυκλοφορία. Τον επόμενο χρόνο, το “Κοντσέρτο” έγινε η μοναδική κυκλοφορία από την Tetragrammaton που επανεκδόθηκε, από την Warner Bros. , τη νέα αμερικανική δισκογραφική των Deep Purple. Στις 4 Απριλίου 1970, το Κοντσέρτο προβλήθηκε στη βρετανική τηλεόραση.
Στη δεκαετία του 1990 κυκλοφόρησε ένα CD που περιλάμβανε τα τραγούδια “Wring That Neck” και “Child in Time “. Το 2002 η EMI κυκλοφόρησε ειδική έκδοση DVD-A , SACD και 2-CD συνολικά , με ολόκληρο το πρόγραμμα της μουσικής που παίχτηκε εκείνο το βράδυ. Το 2003, κυκλοφόρησε μια βίντεο ηχογράφηση αυτής της συναυλίας σε DVD. Ωστόσο, σε αυτό το βίντεο λείπουν τεσσεράμισι λεπτά από το πρώτο μέρος της παράστασης.
Στις 10 Ιουλίου του 1969, οι Deep Purple έδωσαν την πρώτη τους συναυλία με τον Ίαν Γκίλαν και τον Ρότζερ Γκλόβερ στη σύνθεση τους. Το αρχικό set list του συγκροτήματος βασιζόταν σε μεγάλα ορχηστρικά κομμάτια, ενώ ο Γκίλαν έμαθε κάποια από τα παλιά τραγούδια του συγκροτήματος όπως τα “Hush“, “Help“, “Hey Joe” και “Kentucky Woman“, τα οποία όμως δεν χρειάστηκε να ερμηνεύσει αρκετές φορές αφού είχαν ήδη αρχίσει να βγαίνουν οι αρχικές ιδέες για κάποια νέα κομμάτια.
Στις αρχές Αυγούστου του 1969, ο Ρότζερ Γκλόβερ αρρώστησε και εισήχθη σε νοσοκομείο, από το οποίο βγήκε μόνο για την πρώτη ραδιοφωνική εμφάνιση του συγκροτήματος στις 11 Αυγούστου, στο “Dave Symonds show”. Παρ’ όλα αυτά, αναγκάστηκαν να ακυρώσουν τρεις συναυλίες προγραμματισμένες για τις 13, 15 και 16 Αυγούστου, στο Λονδίνο, το Νιούκαστλ και το Μπέρμιγχαμ, αντίστοιχα.
Στις 22 Αυγούστου έπαιξαν για πρώτη φορά με αυτή τη σύνθεση εκτός Βρετανίας, στο “Paradiso Club” του Άμστερνταμ. Παράλληλα, ο Τζον Λορντ, είχε ξεκινήσει να δουλεύει πάνω σε μία σύνθεση που θα περιλάμβανε κλασική μουσική, με κομμάτια και για ροκ συγκρότημα. Όταν το έμαθε αυτό ο μάνατζερ Τόνι Έντουαρτς του είπε να συνεχίσει την προσπάθεια και αυτός θα κανόνιζε να γίνει η συναυλία, μιας και κάτι τέτοιο θα έδινε μεγάλη δημοσιότητα στο συγκρότημα. Έτσι, έκλεισε το Royal Albert Hall και την βασιλική φιλαρμονική ορχήστρα.
Οι Deep Purple, συνέχισαν να δίνουν συναυλίες στη Βρετανία, αλλά και να κάνουν πρόβες για τα νέα τραγούδια που προσπαθούσαν συνεχώς να δημιουργήσουν. Το συγκρότημα έκανε πρόβες βασισμένες στο Concerto του Τζον Λορντ μαζί με την συμφωνική ορχήστρα. Τα μέλη της ορχήστρας υποδέχτηκαν με πολύ ειρωνικά σχόλια το συγκρότημα, καθώς τα μακριά μαλλιά και τα μοντέρνα ρούχα δεν ταίριαζαν με τις απόψεις που είχαν κάποιοι φίλοι της κλασικής μουσικής μέσα από την ορχήστρα. Διευθυντής της ορχήστρας, ήταν ο Μάλκολμ Άρνολντ, γνωστός συνθέτης κλασικής μουσικής.
Η συναυλία ξεκίνησε, με την ορχήστρα να παίζει την 6η Συμφωνία του Μάλκολμ Άρνολντ. Αμέσως μετά το συγκρότημα εμφανίστηκε στη σκηνή για να παρουσιάσει από μόνο του κάποια από τα μέχρι τότε κομμάτια του. Έτσι, ξεκίνησαν με το “Hush“, και συνέχισαν με τα “Wring that Neck” και “Child in Time“. Το δεύτερο αυτό μέρος της συναυλίας ονομαζόταν «More Shades of Deep Purple» και διήρκησε περίπου μισή ώρα. Το τρίτο και σημαντικότερο μέρος της συναυλίας ονομαζόταν «Concerto for Group and Orchestra», και ηχογραφήθηκε για να κυκλοφορήσει σε δίσκο λίγους μήνες αργότερα. Το “Concerto for Group and Orchestra” αποτελούνταν από τρία Movements, στα οποία εναλλασσόταν η Ορχήστρα με το συγκρότημα. Το δεύτερο μισό της 3ου Movement ξαναπαίχτηκε σαν encore. Το «Concerto for Group and Orchestra» όχι μόνο ηχογραφήθηκε αλλά και βιντεοσκοπήθηκε για να κυκλοφορήσει σε βιντεοκασέτα, το 1992.
Η δημοτικότητα που έδωσε η συναυλία και ο δίσκος στο συγκρότημα ήταν αρκετά μεγάλη, αλλά και απαραίτητη και ανάγκασε πολλούς κριτικούς να αρχίσουν να γράφουν θετικά σχόλια για τις ζωντανές εμφανίσεις των Deep Purple από εκείνο το σημείο και μετά, ενώ οι συναυλίες τους άρχισαν να προσελκύουν έναν αρκετά μεγάλο αριθμό μουσικόφιλων, χωρίς ακόμη να έχουν κυκλοφορήσει κάποια στούντιο ηχογράφηση. Σε αυτό το σημείο οι Deep Purple ήταν μία από τις καλύτερες underground μπάντες έχοντας δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο κοινό που γέμιζε τα περισσότερα club στα οποία έπαιζε το συγκρότημα.
Πηγή : el.wikipedia.org
