“Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” είναι ο τίτλος του όγδοου άλμπουμ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος The Beatles, το οποίο κυκλοφόρησε στις 1 Ιουνίου 1967 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας “Parlophone” στην Ευρώπη και της “Capitol” στην Αμερική.
Το συγκεκριμένο άλμπουμ παρουσιάζει το συγκρότημα σε μία πιο ώριμη μορφή, από συνθετικής άποψης, σε σχέση με τα τέσσερα πρώτα χρόνια της δισκογραφικής τους παρουσίας. Το συγκεκριμένο άλμπουμ γνώρισε τεράστια επιτυχία ανεβαίνοντας στην κορυφή των τσαρτ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, παραμένοντας στην κορυφή για 27 εβδομάδες στη Μεγάλη Βρετανία και 15 εβδομάδες στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Επαινέθηκε από τους κριτικούς για τις καινοτομίες του στους στίχους των τραγουδιών, την παραγωγή και τη γραφιστική, για τη γεφύρωση ενός πολιτιστικού χάσματος μεταξύ της popular music και της υψηλής τέχνης και για τον προβληματισμό της σύγχρονης νεολαίας και της αντικουλτούρας. Η κυκλοφορία του ήταν μια καθοριστική στιγμή της pop κουλτούρας της δεκαετίας του 1960, προαναγγέλλοντας το Summer of Love.
Στα τέλη Αυγούστου 1966, οι Beatles αποσύρθηκαν μόνιμα από τις περιοδείες και αφιέρωσαν χρόνο στο εαυτό τους, για τους επόμενους τρεις μήνες. Οι συνεδρίες για το άλμπουμ, ξεκίνησαν στις 24 Νοεμβρίου στα EMI Studios με συνθέσεις εμπνευσμένες από τη νεολαία των Beatles, αλλά μετά από πίεση από την EMI , τα τραγούδια ” Strawberry Fields Forever ” και ” Penny Lane ” κυκλοφόρησαν ως διπλό single το Φεβρουάριο του 1967 και βγήκαν από το LP. Ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο στα Abbey Road Studios και τα Regent Sound Studios από τις 24 Νοεμβρίου του 1966 μέχρι τις 21 Απριλίου του 1967.
O τίτλος του album προέκυψε από…φακελάκια αλατιού και πιπεριού. Το καλοκαίρι του 1966, o Paul McCartney, συζητώντας με τον manager τους Mal Evans, έψαχνε κάποια περσόνα για το επόμενο album τους. Όπως έχει πει ο ίδιος στην βιογραφία του Paul McCartney: Many Years From Now από τον Barry Miles: «Τρώγαμε το γεύμα μας και υπήρχαν στο τραπέζι αυτά τα μικρά σακουλάκια με τα “S” και “P” και ο Mal είπε “Τι σημαίνουν αυτά; Α, αλάτι (salt) και πιπέρι (pepper). Και κάναμε πλάκα με αυτό και είπα “Sergeant Pepper, salt and pepper” παίζοντας με τις λέξεις. Στην πορεία, προσέθεσε το “Lonely Hearts Club Band”, θεωρώντας ότι είναι «ένα αρκετά τρελό όνομα για μπάντα γιατί, για ποιό λόγο ένα “Lonely Hearts Club Band” να έχει συγκρότημα;».
Το εξώφυλλο του δίσκου σχεδιάστηκε από τους pop καλλιτέχνες, Peter Blake και Jann Haworth και σε αυτό εικονίζεται η μπάντα με τις χαρακτηριστικές Sgt. Pepper’s στολές σε ένα κολάζ με μερικές από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της pop κουλτούρας και όχι μόνο. Στο εξώφυλλο απεικονίζονται οι : Sri Yukteswar Giri, Aleister Crowley, Mae West, Lenny Bruce, Karlheinz Stockhausen, W. C. Fields, Carl Jung, Edgar Allan Poe, Fred Astaire, Richard Merkin, The Vargas Girl (του καλλιτέχνη Alberto Vargas), Huntz Hall, Simon Rodia, Bob Dylan, Aubrey Beardsley, Sir Robert Peel, Aldous Huxley, Dylan Thomas, Terry Southern, Dion DiMucci, Tony Curtis, Wallace Berman, Tommy Handley, Marilyn Monroe, William S. Burroughs, Sri Mahavatar Babaji, Stan Laurel, Richard Lindner, Oliver Hardy, Karl Marx, H. G. Wells, Sri Paramahansa Yogananda, James Joyce, Stuart Sutcliffe (πρώην μέλος των Beatles), Max Miller, A “Petty Girl” (του George Petty), Marlon Brando, Tom Mix, Oscar Wilde, Tyrone Power, Larry Bell, David Livingstone, Johnny Weissmuller, Stephen Crane, Issy Bonn, George Bernard Shaw, H. C. Westermann, Albert Stubbins, Sri Lahiri Mahasaya, Lewis Carroll, T. E. Lawrence, Shirley Temple, Albert Einstein, Bette Davis, Bobby Breen, Marlene Dietrich και Shirley Temple.
Υπήρχαν ωστόσο και κάποια πρόσωπα που ενώ σχεδιαζόταν να περιληφθούν στο εξώφυλλο τελικά δεν μπήκαν κι αυτοί είναι οι: Leo Gorcey (ζητήθηκαν 400 δολάρια για να περιληφθεί), Mohandas Gandhi (γιατί, σύμφωνα με τον McCartney, ο Sir Joe Lockwood και κεφαλή της ΕΜΙ είπε πως κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε την κυκλοφορία του δίσκου στην Ινδία), Jesus Christ (ήταν επιθυμία του Lennon να περιληφθεί, αλλά δεν μπήκε γιατί ο δίσκος κυκλοφόρησε έναν χρόνο μετά την γνωστή δήλωση του Lennon ότι «Οι Beatles είναι μεγαλύτεροι από τον Ιησού»), Adolf Hitler (γιατί το να συμπεριληφθεί θεωρήθηκε προσβλητικό), Timothy Carey, Sophia Loren και Marcello Mastroianni.
Όταν ο Paul McCarney ρωτήθηκε γιατί ο Elvis Presley δεν συμπεριλήφθηκε στο εξώφυλλο του δίσκου εκείνος απάντησε: «Ο Elvis ήταν πολύ σημαντικός και πολύ μακριά από τους υπόλοιπους ακόμη και για να αναφερθεί -ήταν κάτι παραπάνω από pop τραγουδιστής, ήταν ο Elvis ο Βασιλιάς».
Δύο δίσκοι που επηρέασαν πολύ το Sgt. Pepper’s ήταν το Pet Sounds των Beach Boys (το οποίο με τη σειρά του είχε επιρροές από το Rubber Soul των Beatles, όπως είχε δηλώσει ο Brian Wilson) και το Freak Out! του Frank Zappa & The Mothers of Invansion. Ο Paul McCartney έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ότι «Αυτό είναι το δικό μας Freak Out!».
Πίσω από τα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ, υπήρχε και μια ξεχωριστή ιστορία. Στο τραγούδι “A Day In The Life” που “κλείνει” το άλμπουμ, στην remastered CD εκδοχή του album, -προς το τέλος- ακούγεται ένας θόρυβος στην συχνότητα των 15 kilohertz, κάτι που μπορεί να τρελάνει ένα σκυλί, καθώς είναι συχνότητα πολύ ενοχλητική στα αυτιά των σκυλιών. Το συγκεκριμένο τραγούδι απαγορεύτηκε από το BBC γιατί θεωρήθηκε ότι προωθούσε «ένα θετικό attitude προς την χρήση ναρκωτικών», με τον στίχο του Paul MCartney “Found my way upstairs and had a smoke” να θεωρείται ότι αναφέρεται όχι σε ένα απλό τσιγάρο και αντίστοιχα, τον στίχο του John Lennon “Four thousand holes in Blackburn, Lancashire” να θεωρείται πιθανή μεταφορά για το χέρι ενός χρήστη ηρωίνης.
Το “She’s Leaving Home” αναφέρεται σε πραγματικό πρόσωπο και συγκεκριμένα, στην 17χρονη Melanie Coe, η οποία χάθηκε και ύστερα από δέκα μέρες επέστρεψε και αποδείχθηκε ότι είχε κλεφτεί με έναν κρουπιέρη καζίνο. Η Coe είχε γνωρίσει τους Beatles έναν χρόνο νωρίτερα, ενώ το 1963 είχε κερδίσει σε διαγωνισμό μίμησης στην εκπομπή Ready Steady Go!, στον οποίο κριτής ήταν ο Paul McCartney.
Το Sgt. Pepper’s ήταν το πρώτο album που περιελάμβανε στο οπισθόφυλλο, τους στίχους των κομματιών, το πρώτο που δεν είχε κενά ανάμεσα στα κομμάτια και το πρώτο στο οποίο η χάρτινη θήκη του δίσκου δεν ήταν απλώς άσπρη, καθώς, στην πρώτη έκδοση υπήρχαν ροζ ψυχεδελικά σχέδια.
Οι αυθεντικοί χειρόγραφοι στίχοι του Lennon για το “A Day In The Life” πουλήθηκαν το 2010 σε δημοπρασία για 810 χιλιάδες λίρες και έναν χρόνο αργότερα, οι στίχοι του “Lucy In The Sky With Diamonds” άγγιξαν το ποσό των 180 χιλιάδες λιρών.
Τρεις μέρες μετά την κυκλοφορία του album, στις 4 Ιουνίου του 1967, ο Jimi Henrix έπαιξε το ομώνυμο opening track του album σε live του στο Saville. Ο Paul McCartney και ο George Harrison βρίσκονταν στο κοινό.
Οι πωλήσεις του έχουν ξεπεράσει τα τριάντα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και θεωρείται ένα από τα καλύτερα και πιο επιδραστικά άλμπουμ όλων των εποχών, έχοντας καταταχθεί στην κορυφή της λίστας με τα “500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών” του περιοδικού “Rolling Stone”.
Το “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” κέρδισε το βραβείο “Grammy” του 1968 στην κατηγορία του άλμπουμ της χρονιάς, του καλύτερου εξωφύλλου, της καλύτερης ηχογράφησης και των καλύτερων φωνητικών. Το 2003 η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου συμπεριέλαβε το Sgt. Peppers στο Εθνικό Μητρώο Ηχογραφήσεων τιμώντας το έργο ως «πολιτισμικά, ιστορικά και αισθητικά σημαίνον». _ΥΒ
Πηγή : en.wikipedia.org
