Το Freewheelin ‘Bob Dylan είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του Αμερικανού τραγουδιστή-τραγουδοποιού Bob Dylan , το οποίο κυκλοφόρησε στις 27 Μαΐου 1963 από την Columbia Records. Ενώ το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του Bob Dylan περιείχε μόνο δύο πρωτότυπα τραγούδια, αυτό το άλμπουμ αντιπροσώπευε την αρχή της συγγραφής σύγχρονων στίχων του Dylan, σε παραδοσιακές μελωδίες. Έντεκα από τα δεκατρία τραγούδια του άλμπουμ είναι πρωτότυπες συνθέσεις του Dylan. Ανοίγει με το ” Blowin ‘in the Wind “, το οποίο έγινε ύμνος της δεκαετίας του 1960. Το άλμπουμ περιλάμβανε πολλά άλλα τραγούδια που θεωρήθηκαν μεταξύ των καλύτερων κλασικών συνθέσεων -όχι μόνο του Dylan αλλά και – της folk σκηνής της δεκαετίας του 1960 όπως: “Girl from the North Country”, “Masters of War”, “A Hard Rain’s a-Gonna Fall” and “Don’t Think Twice, It’s All Right”.
Ο Ντίλαν είχε γίνει διάσημος για τους στίχους με πολιτική προέκταση. Εδώ το 1963 παίζει σε πορεία πολιτικών δικαιωμάτων, με τη Τζόαν Μπάεζ.
Οι στίχοι του Ντίλαν εμπεριέχουν ειδήσεις που προέρχονται από πρωτοσέλιδα για το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων* και διατύπωσε ανησυχίες για τον φόβο του πυρηνικού πολέμου . Σαν αντιστάθμισμα στα τραγούδια του με πολιτικό περιεχόμενο, έγραψε τραγούδια για την αγάπη, μερικές φορές στενάχωρα. Η επιτυχία του άλμπουμ και η επακόλουθη αναγνώριση του Dylan οδήγησαν στο να ονομάζεται “Spokesman of a Generation”, μια “ταμπέλα” που ο Dylan αρνήθηκε.
*Το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν μια εκστρατεία δεκαετιών από Αφροαμερικανούς και τους ομοϊδεάτες συμμάχους τους, για τον τερματισμό των θεσμοθετημένων φυλετικών διακρίσεων , της αποξένωσης και του φυλετικού διαχωρισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Dylan ξεκίνησε να δουλεύει το δεύτερο άλμπουμ του, στο Columbia’s Studio A στη Νέα Υόρκη στις 24 Απριλίου 1962. Το άλμπουμ είχε προσωρινά τον τίτλο Bob Dylan’s Blues και μέχρι τον Ιούλιο του 1962, αυτός ο τίτλος θα παρέμενε στο άλπμουμ. Σε αυτή την εγγραφή, ο Dylan ηχογράφησε τέσσερις από τις δικές του συνθέσεις: “Sally Gal”, ” The Death of Emmett Till “, “Rambling, Gambling Willie” και ” Talkin ‘John Birch Paranoid Blues “. Ηχογράφησε επίσης δύο παραδοσιακά folk τραγούδια, “Going To New Orleans” και to “Corrina, Corrina”, και Hank Williams ‘”(I Heard That) Lonesome Whistle”.
Επιστρέφοντας στο Studio A την επόμενη μέρα, ο Dylan ηχογράφησε το νέο του τραγούδι για fallout shelters** , ” Let Me Die In My Footsteps “.
**Kαταφύγιο πτώσης :είναι ένας κλειστός χώρος ειδικά σχεδιασμένος για την προστασία των ανθρώπων από ραδιενεργά συντρίμμια ή συντρίμμια που προκύπτουν από πυρηνική έκρηξη . Πολλά τέτοια καταφύγια κατασκευάστηκαν ως μέτρα πολιτικής άμυνας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου .
Ακολούθησαν και άλλες πρωτότυπες συνθέσεις: “Rocks and Gravel”, “Talking Hava Negiliah Blues”, ” Talking Bear Mountain Picnic Massacre Blues ” και δύο ακόμη εγγραφές του “Sally Gal”. Ο Dylan ηχογράφησε τις διασκευές του “Wichita”, του ” Baby, Please Don’t Go ” του Big Joe Williams και το “Milk Cow’s Calf’s Blues” του Robert Johnson.
Οι ηχογραφήσεις στο Studio A συνεχίστηκαν και στις 9 Ιουλίου, ο Dylan ηχογράφησε το ” Blowin ‘in the Wind “, ένα τραγούδι που είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά ζωντανά στο Gerde’s Folk City στις 16 Απριλίου. Ο Dylan ηχογράφησε επίσης το “Bob Dylan’s Blues”, “Down the Highway” και “Honey, Just Allow Me One More Chance”, όλα “κατέληξαν” στο Freewheelin ‘ .
Την ίδια εποχή, ο μουσικός παραγωγός Albert Grossman, άρχισε να ενδιαφέρεται για επιχειρηματική συνεργασία με τον Dylan. Ο Grossman έπεισε τον Dylan να μεταβιβάσει τα δικαιώματα δημοσίευσης των τραγουδιών του από την Duchess Music, με την οποία είχε υπογράψει συμβόλαιο τον Ιανουάριο του 1962, στην Witmark Music, τμήμα της επιχείρησης μουσικής έκδοσης της Warner. Ο Dylan υπέγραψε σύμβαση με τη Witmark στις 13 Ιουλίου 1962. Ο Grossman είχε επίσης διαπραγματευτεί μια συμφωνία με τη Witmark, έτσι ώστε να εισπράττει το πενήντα τοις εκατό του μεριδίου της Witmark στα έσοδα από εκδόσεις που έκανε οποιοσδήποτε τραγουδοποιός, είχε φέρει ο ίδιος στην εταιρεία. Αυτή η «μυστική συμφωνία» οδήγησε σε μια πικρή νομική μάχη μεταξύ του Ντίλαν και του Γκρόσμαν τη δεκαετία του 1980.
Ο Albert Grossman έγινε manager του Dylan στις 20 Αυγούστου 1962. Δεδομένου ότι ο Dylan ήταν κάτω των 21 ετών, όταν είχε υπογράψει τη σύμβασή του με την CBS, ο Grossman ισχυρίστηκε ότι το συμβόλαιο ήταν άκυρο και έπρεπε να επαναδιαπραγματευτεί. O Χάμοντ(CBS) απάντησε, καλώντας τον Ντίλαν στο γραφείο του και τον έπεισε να υπογράψει “επαναπροσδιορισμό” του συμφωνητικού έτσι ώστε να συμμορφωθεί με το αρχικό συμβόλαιο. Αυτό εξουδετέρωσε αποτελεσματικά τη στρατηγική του Grossman και οδήγησε σε κάποια εχθρότητα μεταξύ Grossman και Hammond.
Στη φωτογραφία στο εξώφυλλο του άλμπουμ, είναι ο Dylan με τη Suze Rotolo σε μια φωτογραφία του φωτογράφου της Columbia Records, Don Hunstein. H Rotolo ήταν Αμερικανίδα καλλιτέχνης και η φίλη του Bob Dylan από 1961 έως 1964. Ο Dylan αργότερα αναγνώρισε την ισχυρή επιρροή της στη μουσική και την τέχνη του, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Το άλμπουμ The Freewheelin’ Bob Dylan έφτασε στο νούμερο 22 στις ΗΠΑ (τελικά έγινε πλατίνα), και έγινε νούμερο ένα άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1965. Το 2003, το λεύκωμα κατετάγη αριθμό 97 στοn Rolling Stonew κατάλογο των “500 μεγαλύτερων άλμπουμ όλων των εποχών” . Το 2002, το Freewheelin ‘ ήταν μία από τις πρώτες 50 ηχογραφήσεις που επέλεξε η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου για προσθήκη στο Εθνικό Μητρώο Ηχογραφήσεων._YB
Πηγή: en.wikipedia.org
