Ο Φρανκ Βίνσεντ Ζάππα (Frank Vincent Zappa) γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1940 στη Βαλτιμόρη (Baltimore) του Μέριλαντ (Maryland) και πέθανε στις 4 Δεκεμβρίου 1993 στο Laurel Canyon της Καλιφόρνιας. Υπήρξε Αμερικανός μουσικός της ροκ και της τζαζ, καθώς και συνθέτης, γνωστός για την προκλητική πολιτική σάτιρά του.
Ο Ζάππα ήταν μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της ροκ μουσικής του 20ου αιώνα. Έχει πει διάφορες ατάκες που έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στο ανθρώπινο γίγνεσθαι. “Μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το υδρογόνο επειδή είναι άφθονο, είναι και ο θεμέλιος λίθος του σύμπαντος. Εγώ το αμφισβητώ. Λέω ότι υπάρχει περισσότερη βλακεία από υδρογόνοκαι αυτός είναι ο θεμέλιος λίθος του σύμπαντος”.
Υπήρξε υπέρμαχος τη ελευθερίας και της ουσιαστικής δημοκρατίας, κατέκρινε το κοινωνικοπολιτικό σύστημα της Αμερικής και δε δίσταζε να κριτικάρει τις τάσεις της εποχής. Ο Ζάππα ηχογράφησε το We’ re Only In It For The Money, μια καυστική σάτιρα της ιδεολογίας των Χίππις και των επικρατούντων τάσεων στην Αμερική. Το εξώφυλλο του δίσκου παρωδεί αυτό του άλμπουμ των Μπιτλς (The Beatles) Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, στο οποίο αντικαθιστά τα λουλούδια με λαχανικά.
O Frank Zappa με τους The Mothers of Invention. Φωτ.: Cal Schenkel/Photo courtesy of Magnolia Pictures.
Ο Ζάππα μεγάλωσε στο Λάνκαστερ (Lancaster) της Καλιφόρνια και δέχθηκε επιρροές τόσο από πρωτοπόρους (αβάν-γκαρντ) συνθέτες όπως ο Εντγκάρ Βαρέζ και ο Ίγκορ Στραβίνσκι (Igor Stravinsky), όσο και από τα τοπικά συγκροτήματα ριθμ εντ μπλουζ (rhythm and blues, R&B) και ντου-γουόπ (doo-wop). Την προσοχή του στον Βαρέζε, τράβηξε το έργο Ionisation του Στραβίνσκι, το οποίο είχε γραφεί μόνο για κρουστά. Ο Ζάππα είχε ενθουσιαστεί τόσο πολύ, που σε ηλικία 15 ετών ήθελε να μιλήσει στο συνθέτη από το τηλέφωνο.
Μετά από μια σύντομη σταδιοδρομία ως επαγγελματίας συνθέτης τραγουδιών, ο Ζάππα έγινε κιθαρίστας ενός τοπικού συγκροτήματος R&B. Λίγο αργότερα μετονόμασε το συγκρότημα σε The Mothers . Στη συνέχεια, το όνομα άλλαξε ξανά και έγινε Frank Zappa and the Mothers of Invention, λόγω επιμονής της δισκογραφικής εταιρίας, για να αποφευχθεί πιθανή συνωνυμία.
Τους The Mothers στήριξε ο γνωστός παραγωγός Τομ Γουίλσον (Tom Wilson). Σύντομα έβγαλαν το πρώτο τους άλμπουμ Freak Out το 1966, ένα κράμα του συχνά ευρισκόμενου στη μόδα R&B και πειραματικού κολάζ ήχων. Ο δίσκος δεν είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία, ωστόσο θεωρείται ότι δημιούργησε σχολή. Ο όρος “freak out” που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα, ως παρακίνηση απόδρασης από τις κοινωνικές νόρμες, είναι εφεύρεση του Ζάππα. Το Freak Out είναι ένα από τα πρώτα διπλά άλμπουμ στην ιστορία της ροκ (μαζί με το Βlonde on Blonde του Μπομπ Ντίλαν (Bob Dylan)). Πρόκειται για ένα ασυνήθιστο συνονθύλευμα παρωδιών ερωτικών τραγουδιών (“Go Cry On Somebody Else’s Shoulder”, “You Didn’t Try Το Call Me”), “αντεργκράουντ” κολάζ (“It Can’t Happen Here”, “Help, I’m A Rock”) και πολιτικών σχολίων (“Hungry Freaks, Daddy”, “Who Are The Brain Police?”). Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας αρχής που ο Ζάππα τήρησε μέχρι το τέλος: “Anything, any time, anywhere, for no reason at all” (οτιδήποτε, οπουδήποτε, οποτεδήποτε, για κανένα απολύτως λόγο).
Η άποψη του για τους δημοσιογράφους που κάλυπταν μουσικά θέματα και κυρίως θέματα της ροκ μουσικής, ήταν ότι “πρόκειται για ανθρώπους που δεν ξέρουν να γράφουν και που παίρνουν συνεντεύξεις από άτομα που δεν ξέρουν να μιλάνε για ανθρώπους που δεν μπορούν να διαβάσουν”.
Το 1971 ο Ζάππα γύρισε την ταινία 200 Motels. Η ταινία γυρίστηκε σε βίντεο σε μόλις 7 ημέρες με μικρό προϋπολογισμό (679.000 δολάρια) και θεωρείται σημαντικό “πολυμεσικό” έργο, αφού αποτέλεσε πρότυπο του είδους και καθιέρωσε την μορφή των περισσότερων βιντεοκλίπ για ροκ μουσική. Περιγράφει τη ζωή ενός συγκροτήματος ροκ σε τουρνέ. Ο τίτλος αναφέρεται στον αριθμό των μοτέλ που διανυκτέρευσε το συγκρότημα.
Μετά από αρκετά ακόμα άλμπουμ με τους Mothers συμπεριλαμβανομένου του σε στιλ doo-wop Cruising With Ruben And The Jets, ο Ζάππα έβγαλε το σόλο ορχηστρικό άλμπουμ Hot Rats, στο οποίο παίζει ο ίδιος κιθάρα σε στιλ τζαζ. Το άλμπουμ περιλαμβάνει επίσης μια ζωντανή ηχογράφηση στο Fillmore East στην οποία συμμετέχει και ο Τζον Λένον (John Lennon). Με τους Mothers σε νέα σύνθεση πλέον, συνέχισε στον ίδιο υψηλό ρυθμό παραγωγής και στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Από την εποχή αυτή ξεχωρίζουν τα εξαιρετικά και προσιτά άλμπουμ One Size Fits All και Apostrophe.
Μετά από ένα διάλειμμα ο Ζάππα επέστρεψε και μεγάλο μέρος της νεότερης δουλειάς του χαρακτηρίστηκε από την χρήση τόσο του ψηφιακού συνθεσάιζερ Synclavier ως εργαλείου σύνθεσης και εκτέλεσης, όσο και τεχνικών στο στούντιο για την παραγωγή συγκεκριμένων εφέ. Η δουλειά του πολιτικοποιήθηκε ακόμη περισσότερο και άρχισε να σατιρίζει την άνοδο των ευαγγελιστών της τηλεόρασης στην Αμερική, καθώς και του ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1985, ο Ζάππα κατέθεσε στην Επιτροπή Εμπορίου, Τεχνολογίας και Μεταφορών της Γερουσίας των ΗΠΑ καταγγελία κατά του Parents Music Resource Center (PMRC), μια οργάνωση λογοκρισίας μουσικής που είχε ιδρύσει η Τίπερ Γκορ (Tipper Gore), σύζυγος του Αλ Γκορ (Al Gore), και στην οποία μέλη ήταν και άλλες σύζυγοι πολιτικών, συμπεριλαμβανομένων και πέντε συζύγων μελών της Επιτροπής. Εκεί ανέφερε:
« Η πρόταση του PMRC είναι μια ανόητη σύλληψη που δεν καταφέρνει να προσφέρει κάποιο πραγματικό όφελος στα παιδιά, περιορίζει τις ελευθερίες των ανθρώπων που δεν είναι παιδιά και υπόσχεται να κρατά τα δικαστήρια απασχολημένα για χρόνια, καθώς αυτά θα προσπαθούν να βρουν μια λύση στα προβλήματα ερμηνείας και εφαρμογής που είναι έμφυτα σε αυτή. Εξ όσων νομικών γνωρίζω, στις αποφάσεις που έχουν σχέση με την “Πρώτη Τροποποίηση” (First Amendment) προτιμάται η λιγότερο περιοριστική εναλλακτική λύση. Σ’ αυτό το πλαίσιο, τα αιτήματα του PMRC ισοδυναμούν με την αντιμετώπιση της πιτυρίδας δια αποκεφαλισμού.»
Η τελευταία περιοδεία του σε σχήμα ροκ συγκροτήματος πραγματοποιήθηκε το 1988 με ένα δωδεκαμελές συγκρότημα που φημολογείται ότι είχε ρεπερτόριο πλέον των 800 τραγουδιών (τα περισσότερα του ίδιου του Ζάππα), το οποίο όμως διαλύθηκε με έντονους διαπληκτισμούς πριν ολοκληρωθεί η περιοδεία. Μέρη της περιοδείας αυτής υπάρχει στα άλμπουμ The Best Band You Never Heard In Your Life, Make a Jazz Noise Here (κυρίως ορχηστρική και πειραματική μουσική) και Broadway the Hard Way (νέο αυθεντικό υλικό). Μικρά κομμάτια της βρίσκονται και στο You Can’t Do That On Stage Anymore Volume 6.
Το 1992 διαγνώστηκε με καρκίνο του προστάτη, από τον οποίο και πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Ο Ζάππα κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Westwood Village Memorial Park Cemetery, στο Γουέστγουντ (Westwood) της Καλιφόρνια.
Ο Ζάππα εισήχθη μετά θάνατο στο Rock and Roll Hall of Fame το 1995. Την ίδια χρονιά ο μεγαλύτερος σύγχρονος Λιθουανός γλύπτης, Κωνσταντίνας Μπογκντάνας, δημιουργός πορτρέτων του Λένιν φιλοτέχνησε μια προτομή του Ζάππα, η οποία και τοποθετήθηκε στο κέντρο του Βίλνιους, της πρωτεύουσας της Λιθουανίας. Προς τιμήν του, επίσης, δόθηκε το όνομά του σε ένα αστεροειδή 3834 Zappafrank.
Ο Ζάππα παντρεύτηκε δύο φορές, την πρώτη με την Κέι Σέρμαν (Kay Sherman) και τη δεύτερη με την Γκέιλ Σλόουτμαν (Gail Sloatman) με την οποία και έμεινε μέχρι το θάνατό του. Με τη Σλόουτμαν ο Ζάππα απέκτησε τέσσερα παιδιά, δύο γιους και δύο κόρες, στα οποία έδωσε ασυνήθιστα ονόματα: Moon Unit, Dweezil, Αχμετ Ροντίν (Ahmet Rodin) και Ντίβα (Diva).
Πηγή : wikipedia
