Ο Ιγκόρ Στραβίνσκι ήταν Ρώσος συνθέτης, πιανίστας και μαέστρος, αργότερα Γαλλικής (1934) και Αμερικανικής (1945) υπηκοότητας. Θεωρείται ευρέως ένας από τους πιο σημαντικούς και επιδραστικούς συνθέτες του 20ου αιώνα και κύριος εκπρόσωπος της πρωτοποριακής μουσικής του 20ου αιώνα.
Γεννήθηκε στην πόλη Οράνιενμπάουμ (σημερινό Λομονόσωφ) στη νότια ακτή του Κόλπου της Φινλανδίας , 25 μίλια δυτικά της Αγίας Πετρούπολης, στις 17 Ιουνίου του 1882, από γονείς ευγενείς που είχαν κι οι δύο ασχοληθεί με την μουσική (ο πατέρας του ήταν τενόρος, η μητέρα του πιανίστρια).
Το 1905 τελείωσε νομικές σπουδές αλλά δεν είχε κανένα ενδιαφέρον, ποτέ δεν ασχολήθηκε με τα νομικά. Η μουσική του παιδεία ξεκίνησε στα 9 του χρόνια, κύριος δάσκαλός του υπήρξε ο διάσημος συνθέτης Κόρσακοφ. .Από 10 ετών αυτοσχεδίαζε στο πιάνο και είχε αποφασίσει να γίνει συνθέτης. Το 1906 παντρεύτηκε μία ξαδέρφη του ενώ το 1908 ταχυδρόμησε στον δάσκαλο του την παρτιτούρα του ορχηστρικού κομματιού «Πυροτεχνήματα», το οποίο επεστράφη καθώς ο δάσκαλος είχε πεθάνει. Η μουσική του Στραβίνσκι μετά το ν θάνατο του δασκάλου του πήρε μια καινούργια πορεία, στράφηκε προς τους γάλλους ιμπρεσιονιστές, όπως οι Ντεμπυσί και Ραβέλ. Ο ίδιος εγκατέλειψε την Ρωσία κι εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, τόσο για λόγους επαγγελματικούς όσο κι επειδή η γυναίκα του έπασχε από φυματίωση και επιζητούσαν ένα καλύτερο κλίμα. Το 1913 ολοκλήρωσε ένα από τα σημαντικότερα έργα του, το «Ιεροτελεστία της άνοιξης», η πρεμιέρα του στο Παρίσι προκάλεσε μεγάλο σκάνδαλο, τόσο εξαιτίας της πρωτοποριακής μουσικής όσο και του θέματος και της χορογραφίας. Ο υπότιτλος του έργου είναι «Εικόνες από μια παγανιστική Ρωσία» και αναπαριστά μια τελετή που καταλήγει στη θυσία μιας κοπέλας.
Το 1914 και με το ξέσπασμα του Α’ παγκοσμίου πολέμου μετακόμισε στην ουδέτερη Ελβετία όπου έμεινε μέχρι το 1920. Τον Ιούνιο του 1920, ο Στράβινσκι και η οικογένειά του έφυγαν από την Ελβετία για τη Γαλλία, εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στο Καραντέκ της Βρετάνης για το καλοκαίρι, ενώ αναζητούσαν ένα μόνιμο σπίτι στο Παρίσι.
Μετά το ξέσπασμα της ρωσικής επανάστασης ο Στάλιν και οι διάδοχοι απαγόρεψαν τα έργα του και δεν τολμούσε πια να επιστρέψει στην Ρωσία καθώς κινδύνευε ως απόγονος αριστοκρατών του τσαρικού καθεστώτος. Έκανε ένα ταξίδι το 1922 για να βγάλει την μητέρα του από την χώρα και ξαναβρέθηκε στην πατρίδα του μονάχα μετά από 40 χρόνια, το 1962, όταν είχε λήξει η απαγόρευση των έργων του και γιορτάστηκαν τα 80 του χρόνια. Μέχρι το 1939 ο Ιγκόρ έζησε σε διάφορες πόλεις της Γαλλίας όπου λόγω οικονομικών δυσκολιών εκτός από το να συνθέτει, εργάστηκε ως διευθυντής ορχήστρας και πιανίστας. Με το ξέσπασμα του Β παγκοσμίου πολέμου εγκατέλειψε την Γαλλία και πήγε στην Αμερική όπου παντρεύτηκε την από χρόνια ερωμένη του Βέρα ντε Μποσσέ. Ο Ιγκόρ εκτός των άλλων έδωσε σειρά διαλέξεων στο Χάρβαρντ οι οποίες εκδόθηκαν σε βιβλίο ενώ το 1945 μετακόμισε με την σύζυγο του στο Χόλυγουντ και απέκτησαν Αμερικανική υπηκοότητα. Στο Χόλιγουντ, για οικονομικούς κυρίως λόγους, δημιούργησε μουσική για κινηματογραφικές παραγωγές, καθώς και αρκετά κομμάτια ύστερα από παραγγελίες τόσο ιδρυμάτων όσο και ιδιωτών. Έζησε μέχρι τέλους της ζωής του στην Αμερική αλλά έκανε συχνά ταξίδια στην Ευρώπη όπου πραγματοποιούσε περιοδείες ως διευθυντής ορχήστρας.
Τον Ιανουάριο του 1962, κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στην Ουάσινγκτον, ο Στράβινσκι κάθισε σε δείπνο- προς τιμή των γενεθλίων του για τα ογδόντα του χρόνια- στο Λευκό Οίκο με τον Πρόεδρο Τζον Φ. Κένεντι , όπου έλαβε ένα ειδικό μετάλλιο για την «αναγνώριση που έχει επιτύχει η μουσική του σε όλο τον κόσμο”. Τον Σεπτέμβριο του 1962, ο Στραβίνσκι επέστρεψε στη Ρωσία για πρώτη φορά από το 1914, αποδεχόμενος πρόσκληση από την Ένωση Σοβιετικών Συνθετών να πραγματοποιήσει έξι παραστάσεις στη Μόσχα και στο Λένινγκραντ. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης τριών εβδομάδων συναντήθηκε με τον Σοβιετικό πρωθυπουργό Νικήτα Χρουστσόφ και αρκετούς κορυφαίους σοβιετικούς συνθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Ντμίτρι Σοστακόβιτς και Aram Khachaturian.
Το 1969 μετακόμισε με την γυναίκα του στην νέα Υόρκη.
Στις 18 Μαρτίου 1971, ο Στράβινσκι μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Lenox Hill με πνευμονικό οίδημα όπου νοσηλεύτηκε για δέκα ημέρες. Στις 29 Μαρτίου, μετακόμισε σε ένα πρόσφατα ανακαινισμένο διαμέρισμα στη λεωφόρο 920 Fifth Avenue, που ήταν το πρώτο του διαμέρισμα στην πόλη, από τότε που ζούσε στο Παρίσι το 1939. Μετά από μια περίοδο ευεξίας, το οίδημα επέστρεψε στις 4 Απριλίου. Ο Στράβινσκι σταμάτησε σύντομα να τρώει και να πίνει και πέθανε στις 5:20 π.μ. στις 6 Απριλίου σε ηλικία 88 ετών. Η αιτία στο πιστοποιητικό θανάτου του είναι καρδιακή ανεπάρκεια. Σύμφωνα με τις επιθυμίες του, θάφτηκε στη ρωσική γωνιά του νησιού του νεκροταφείου San Michele στη Βενετία της Ιταλίας.
Έχει ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame , και το 1987 του απονεμήθηκε μετά το θάνατο το Grammy Award for Lifetime Achievement . Εντάχθηκε μετά το θάνατο στο National Museum of Dance and Hall of Fame το 2004.
Πηγή : en.wikipedia.org
